________________
[२००]
आचारांग-मूळ तथा भापान्तर. __ से भिक्खू वा (२) जाव समाणे वसमाणे वा गामाणुगाम दुइंजमाणे सेज्जपुण जाणेज्जा गामं जाव वा रायहाणिं वा, इमंसि . खलु गामसि वा जाव रायहाणिसि वा संतेगति यस्स भिक्खुस्स पुरेसंधुया वा पच्छासंथुया वा परिवसंति, तंजहा ; गाहावती वा जाव क म्मकरी वा; तहप्पगाराई कुलाइं णो पुवामेव भत्ताए वा पाणाए वा णिक्खमज्ज वा पविसेज्ज वा। केवली बूया, “ आयाण-मेयं । " पुरा पेहाए तस्स परो अट्टाए असणं वा [४] उवकरज्ज वा उवक्खडेज्ज वा ; अह भिक्खूणं पूयोवदिट्टा (४) ज णो तहप्पगाराई कुलाई पुवामेव भत्ताए वा पाणाए वा पविसेज्ज वा णिक्खमेज्ज वा । से त. मायाय एंगत-मवक्कमित्ता अणावाय मसलाए चिट्रेज्जा । से तत्थ कालेणं अणुपविसेजा [२] तत्थितरेतरोहिं कुलेहिं सामुदाणिय एसियं वेसिय पिंडवायं एसित्ता आहारं आहारज्जा । (६१७)
सिया से परो कालेण अणुपविद्धस्स आधाकम्मियं असणं वा []
मुनिए शहरमां वसतां के ग्रामानुग्राम फरतां तेने एवं जणाय के आ गाममां के आ राज्धानीमां अमुक साधुना सगावहालां रहे छे तो तेवा सगाओना घरे भिक्षाकाळथी अगाऊ आहारपाणी माटे न जवू. केमके तेम करतां बहु दोप संभवे छे. जे माटे भिक्षाकाळथी अगाउ त्यां गयाथी ते गृहस्थो मुनिने जोइने तेना माटे उपकरण वनाववा मांडशे अथवा आहार रांधवा माडशे. माटे भिक्षुने एज भ. लामण छ के तेणे भिक्षाकाळथी अगाउ तेना सगावाहालाओना घरे नहि जवू. केदाच ओचिंतुं त्यां जवाय तो झट पाछा वळी कोइ देखे नहि तेवा एकांत स्थळमां उभा रहे. अने पछी भिक्षाकाळ थतां जूदा जूदा घरोमांधी निर्देपण आहार लड्ने वापरवो. [६१७]
मुनिए वखतसर मिलार्ये जतां गृहस्थ तेना माटे उपकरण के आहार वनाववा मांडे अने मुनि तेम जाणीने ते वखतेज तेने मनाइ न पाडतां एम विचारे जे ज्यारे