________________
अध्ययन दशमुं.
[१८३] अह तत्थ कंचि भुजमाणं, पेहाए तंजहा; गाहावइयं वा जाव कम्मकरिं वा, से पुल्वासेव आलोएज्जा;-" आउसो-ति वा, भइणित्ति वा, दाहिसि से एत्तो अन्नयरं भोयणजातं । ” से एवं वदंतस्स परो हत्थं वा, मत्तं बा, दविं वा, भायणं वा, सीतोदगवियडेण वा उसिणोदगवियडेण वा,उच्छालज वा, पहोएज्जवा, से पुवामेव आलोएन्जा आउसो त्ति वा भगिणी-ति वा, मा एयं तुम हत्थं वा, मत्तं वा, दविं वा, भायणं वा, सीतोदगवियडेण वा उसिणोदगवियडेण वा उच्छोलोह वा पहोवाहि वा। अभिकंखसि मे दातुं, एमेव दलाहि ।” से सेवं वदंतस्स परो हत्थं वा [४] सीओदगवियडेण वा उसिणोदगवियडेण वा उच्छोलेत्ता पधोइत्ता आहट्ट दलएज्जा, तहप्पगारेण पुरेकम्मएण हत्थेण वा [४] असणं वा [४] अफासुयं अणेसणिज्जं जाव णो पडिगाहेजा। अहपुण एवं जाणे
१ उदकाइँण,
सुनिए गृहस्थने घरे जतां त्यां कोइने जमतो देखी शरुआतमा तपास करवी के आ कोण छे. के यावत् चाकर चाकरडी छ ? त्यारवाद तेणे वोलq के “हे आयुष्मन् अथवा हे वेहेन, आ भोजनमाथी मने कंइ पण थोडंएक भोजन आपशो?" एम मुनिए बोलतां गृहस्थ पोताना हाथ, पात्र, अने चाटवो के वासण थंडा पाणीथी अथवा ठरीने सचित्त थएला ऊना पाणीथी छांटे के धोवा मंडे तो मुनिए शरुआतमा ज तेने जणावयु के “ हे आयुष्यमान् या वेन तमे एम पाणीया छांटीने के पाइन मने आपता ना, वगर छांटे धोएज मने आपो" तेम कहेता पण जो ते गृहस्थ पोताना हाथपात्र पाणीधी छांटी के घाइने ज आपवा मंडे तो मुनिए तेवा आहारने अशुद्ध गगीने ग्रहण न कर. तेमज कदाच एम वने के गृहस्थ आहार आप्या अगाउ तेम चाहीन हाथपात्र पाणीथी भांजाइ गएला होय तोपण तेनावडे आहार मुनिए न लेवो. वळी कदि गृहस्थना हाथ पात्र