________________
अध्ययन नवमुं. ____[१५१] गामं पविस्स णगरं वा, घास-मेसे कडं परट्राए; सुविसुद्ध मेसिया भगवं, आयतजोगयाए सेवित्था. १९॥ (५१६) अदु वायसा दिगिंच्छित्ता, जे अन्ने रसेसिणो सत्ता; घासेसणाए चिदंते, सययं णिवतिए य पहाए ।१०। (५१७) अदु माहणं व समणं वा, गामपिंडोलगं च अनिहिं वा; सोघागं मूसियारं वा, कुक्कुरं वा विदितं पुरतो ॥११॥ वित्तिच्छेदं वज्जतो, तेसि-मप्पत्तियं परिहरंतो; मंदं परिक्कमे भगवं, अहिंसमाणो घास-मेसित्था ॥१२॥ (५१८) . अवि सूइयं वा सुक्कं वा, सीयपिंडं पुराणकुम्मासं; अदु बक्कसं पुलागं वा, लद्धे पिंडे अलहुए दविए ।१३।
(५१९) भगवान शहेर के गाममा जइ बीजामे माटे करेलो आहार मागता, अने ए, रीते पवित्र आहार लइने सावधानपणे ते आहार वापरता. [५१६]
मिक्षा लेवा जतां भगवानने रस्तामां भूख्या कागडा विगेरे पक्षीओ जमीनपर रहीने हमेशा पोतानो आहार लेतां जो नजरे पडता तो, भगवान तैमने कशी पण अडचण न पाडता थका चाल्या जता. [५१७]
तथा त्यां कोइ ब्राह्मण, श्रमण, भिखारी, विदेशी, चांडाळ, मार्जार के कूतराने कई मळतुं देखी तेमने विघ्न न पाडता थका तथा मनमां कशी अप्रीति नहि धरता थका धीमे धीमे चाल्या जता (किंबहुना, भगवान कुंथु विगैरेनी पण हिंसा नहि करता थका भिक्षाटन करता.) [५१८]
वळी आहार पण भांजेलो, के सूकेलो, ठरी गएलो के बहु दिवसपरनो राधेलो अडदनो अथवा जुनाधान्यनो के जवविगरे मीरस धान्यना जवो मळी आवे ताते शांतभावे वापरता, अगर नहि मळतो तोपण शांतभावे रहेता.६.९]
१ कथा