________________
[१२६]
यं-ति बेमि । (४३२)
आचारांग मूळ तथा भाषान्तर.
-10/
[ सप्तम उद्देशः ]
1
जे भिक्खू अचेले परिवुसिते. तस्स णं एवं भवति, चाएमि अहं तणफासं अहियासित्तए, सीयफासं अहियासित्तए, तेउफासं अहि यासित्तए, दंसमसगफासं अहियासित्तए, एगतरे अन्नतरे विरूवरूवे फासे अहियासित्तए; हिरिपडिच्छादणं च णो संचाएमि अहियासित्तए २ एवं स कप्पति कडिबंधणं धारित्तए । (४३३)
अदुवा तत्थ परक्कमंतं भुज्जो अचेलं तणफासा फुर्सती, सीयफासा फुसंति, तेउफासा फुसंति, दंसमसगफासा फुसंति, एगयरे अन्नयरें विरूवरूवे फासे अहियासेति अचेले लाघवियं आगममाणे । तवे से अभिसमन्नागए भवति । जहेतं भगवया पवेदियं तमेव अभिसमेच्चा १ शक्नोमि २ ह्रीप्रच्छादनं त्यक्तुं न शक्नोमि . छे, कर्म खपावनार छे अने भवांतरे एनुं सुकृत साथे चाले छे [४३२]
सातमी उद्देश.
[पादपोपगमन मरण. ]
जे साधुवारहित [ दिगंबर ] होय, तेने एवं थशे के हुं घासनो स्पर्श खमी शकुंछु, ताप खमी शकुछु, देश के मशकनो उपद्रव खमी शकुंछु अने बीजा पण अनुकूल प्रतिकूळ परीपह खमी शकुंछं; पण नम रहेतां लज्जा परीपह खमी शकतो नधी, ते साधुए कटिबंध वस्त्र [ चोलपट २ राख.) [ ४३३ ]
जो लज्जा जीती शकाती होयतो अचेल [वस्त्र रहित] ज रहें. तेम रहेता १ मच्छर २ चरोटो [अपभ्रंश ]