________________
{११४
आचारांग-मूळ तथा भाषान्तर. भिक्खं च खलु पुटा वा अपुट्ठा २ वा जे इमे आहच्च गंथा" फुसंति से हंता “हणइ खणह छिंदह दहह पयह आलुपह विलुपह सहसाकरेह विप्परा मुसह" । ते फासे पुदो धीरो अहियासए अदुवा आयारगोयर-माइक्खे तकियाण-मणेलिसं, अदुवा वइगुत्तीओ गोयरस्स अणुपुव्वेण सम्म पडिलेहाए, आयगुत्ते । बुद्धेहिं एयं पवेदितं ।
से समणने असमणन्नस्स' असणं वा [] वत्थं वा [87 नो पाएज्जा नो निमंतेजा नो कुज्जा वेयावडियं परं आढायमाणेत्ति बेमि । (४१०)
१ पृष्ट्वा वा २ अपृष्ट्वा वा ३ गाथापतयः ४ आहृत्य ढौकयित्वा ग्रंथात् महतो द्रव्यव्ययात् ५ उपतापयंति ६ क्षणत ७ अनीदृशं तर्कथित्वा ८ पार्श्वस्थादेः
कोइ गृहस्थो मुनिने पूछी अथवा नहि पूछीने मोटं खरच करी आहारादिक वनावी मुनि आगळ धरे ते मुनि अशुद्ध जाणी न ल्ये एटले तेओ तपे अने कदाची मारे अथवा बोले के "आ साधुने मारो, कूटो, कापो, वाळो, पचावो, लूटो, झूटो, पूरुं करी घो, वधी रीते सतावो. " आवा संकटमां आवी पहतां धीर -मुनिए चधुं सहन कर; अथवा पुरुप विशेष विचारीर सरस रीते साधुना आचार कही वताववा; अथवा मौन धरी आत्मगुप्त [सदा उपयोगी ] धइने गोचरीनी अनुक्रमे रुडी रीते शुद्धि करता रहे. एम ज्ञानिओए कहेलुं छे. [४०९]
संविग्न मुनिए आदरवान थइने असंविग्न पुरुपने आधार तथा वस्त्रादिक आपवां नहि, ते संबंध मागणी पण न करवी अने तेनु वेयावृत्य पण न कर, एम हुँ कहुं छ. [४१०]
१ वखते राजादिक होवाथी २ सामा पुरुपना स्वभाव विगैरे योग्यतानी विचार दारी.
