________________
[११२]
भाधारांग-मूळ तया भाषान्तर,
द्वितीय उद्देश.] से भिक्खू परक्कमेज वा, चिद्वज्ज वा णिसीएज्ज वा तुयदेज्जर वा सुसाणंसि वा, सुन्नागारंसि वा, गिरिगुहंसि वा, रूक्खमलं सि वा, कुंभाराययाणसि वा, हुरत्था वा कहिंचि विहरमाणं तं भिक्खू उवसंकमितु गाहावती बूया, “आउसंतो समणा! अहं खलु तव अटाए असणं वा पाणं वा खाइमं वा साइमं वा वत्थं वा पडिग्गहं वा कंबलं वा पायपुंछणं वा पाणाई भुताई जीवाइं सत्ताई समारलंभ समुद्दिस्स, कीयं पामिजं अच्छेज्जं २ अणिसटुं अमिहडं आहट्ट वेतमि, आवसहं वा समुस्सिणामि, से भुंजह वसह । ” (१०६)
आउसंतो समणा? भिक्खु तं गाहावति समणसं सवयसं संप
१ त्वग्वर्त्तनविदध्यात्. २ अपरस्मा दुद्धार्य गृहीतं.३ आच्छेद्यंमाच्छिद्य गृहीतं. ४ वितरामि. ५ संप्रत्याचक्षीत.
बीजो उद्देश.
[अकल्पनीय परित्याग] मुनि, श्मशानमा अथवा सूनां घरमां अथवा पर्वतनी गुफार्मा अथवा 'झाडना मूळमां अथवा कुंभारना घरमा फरतो होय उभो होय अथवा सूतो होय अथवा बाहेर क्यां पण विचरतो होय, तेने जोइ कोइ गृहस्थ, पासे आवी कहे के "हे आयुष्यमान् मुनि, हुं तमारा सारं असन पान खादिम स्वादिम वस्त्र पात्रकंवल तथा पादपुच्छन, माणिओना आरंभथी वनावीने अथवा वेचातां लइने अथवा ऊधारे आणीने अथवा कोइ पासेथी झुंटावी लइने अथवा वीजाना होवा छतां तेमनी रजा लीधा शिवाय अथवा मारा घेरथी लावीने तमोने आपुंछ अथवा तमारा सारं मकान चणाबूद्धं के समारंछं. माटे तमो खाओ अने रहो. "[४०६]
हे आयुष्यमान् साधुओ ? ते मुनिए ते पोताना जाणीता अथवा मित्र गृ
१ स्मशानमा स्थविर कल्पीने रहे, न घटे माटे तेवा पद जिनकल्पी माटे ना जाणवा एम टीकाकार जगावे .
