________________
( 745 ) तत्रादाविद-युगीनश्रमणगणोपयुज्यमानप्रवचननिप्पन्दामृतमाधुर्यः तत्र भगवान्शिवकोट्याचार्यवर्यः शिष्टाचार प्रमाणयितुं मंगलपुरम्सरमुपदेश्य वस्तु निर्दिशन् श्रोतृविवृत्यंगतया प्रयोजनादित्रयमवबोधयन् सिद्धे त्यादिसूत्रं चतुर्विशतिगाथामयपीठिकाप्रथमावयवभूतमासूत्रयामास ॥
सिद्धे जयप्पसिद्धे चतुम्विहाराहणाफलं पत्तो।
वंदित्ता अरहंते वोछं आराहणं कमसो ।। एतदर्थः कश्यते । यथा । वोठं वक्ष्यामि .... .... etc.
End-इदानीमात्मनः सांप्रदायिकत्वमवधानपरत्वं च प्रकाशयन्नात्मकर्तृकत्त्वेनाम्य शास्त्रस्य विनेयजनाविश्वासनामप्रमाणतां व्यवस्थापयितुं गाथाद्वयमाह :---
अज जिणणंदिगणि मव्वगुत्तगणि अज्जमित्तणंदीण
आगमिय पायमले सम्मं सुत्तं च अत्थंच ॥ १३६ ॥
अज्जजिणणंदिगणि । मुमक्षुजनाभिगम्यमानजिननंद्याचार्य : । सव्वगुत्तगणि। सर्वगुप्ताचार्य: । अज्जमित्तणंदीणं । आचार्यमित्रनंदी। आगमिय पठित्त्वा । एतेनात्मन : सूत्रार्थाविसंवादकत्त्वमुक्तं ॥
पुव्वारियकयाणि य उवजीवित्ताइमाससत्तीए ।
आराहणा सिवजेण पाणिदलभाइणा रइदा ।। १३७ ।। कयाणि आराधनाशास्त्राणीति शप: । उवर्जीवित्ता स्तोकं स्तोकं तदर्थमुपसंगृह्य । स सत्ताए । एतेनात्मनोऽवधानपरताप्रतिपादनद्वारेणोद्वत्या भावोऽभिधेयस्य च परमगाम्भीर्य दर्शितं ॥ सिवजण शिवकाव्याचार्येण । मयेतिलक्षयति । पाणिदलभोइणा हस्ततलभोजनव्रतेन । यनिनेत्यर्थ : । एतेन प्रतारकत्त्वाशंकानिरास ः ॥छ०॥
अधुनास्वरूपबालभावप्रकाशनैदंयुनिश्रुतधरधुरीणानामनुग्रहार्थ स्वशास्त्रप्रामाण्यप्रतिष्ठाय सधर्मवत्सलतामुल्लासयति ॥ छ० ॥
छदमछदाए एछ दुजं वंद्वं होज पवयणविरुद्धं । सोति सुगीदत्या तं व पवयणवत्सलताए ॥ १३० ।।
(Commentary.). आराहणा त्रय बदी एवं भत्तीए कित्तिदा संति । संघस्स पसिवजस्स य समाहिवरमुत्तमं देंतु ॥ १३६ ।।
