________________
शीयल विषे नारीने शिखामानी सधाय. (4)
ais de प्रीती ॥ एमं जाणी म म कर नाहला; परनारि साथै प्रीतडी ॥ ४ ॥ चाल ॥ जे पति वादालो रे, वंचे पापिणी ॥ परशुं प्रेमें रे, रांचे सा पिणी ॥ ॥ सापिणीं सरखी वेण निरखी, रखें शीयलथक चले ॥ खने मटके अंग लटके, देव दानवने बले ॥ ए मां काली अति रसा ली, वाणी मीठी शेलडी ॥ सांजली जोला रखे भूलो, जाणजो विष वेलडी ॥ ५ ॥ चाल ॥ संग निवारो रे, पररामा तणो ॥ शोक न कीजें रे, मन मिलवा तणो ॥ उ । शोक शाने करो फोगट, देखवं पंण दोहिलं ॥' दि मे डिये किए शेरीयें, जमतां न लागे सोहितुं ॥ उच्चासने निःश्वास आवे, अंग जांजे मन जमे ॥ वलि कामिनी देखी देह दांजे, अन्न दीवं नवि गमे ॥ ६ ॥ चाल ॥ जाये कलामी रे, मनशुं कल मले ॥ उन्मत्त थइनें रे, अलल पलल लवे ॥ ज० ॥ लवे अलल पलल जाणे, मोहघेलो मन रडे ॥ महामदन वेदन कठिन जाणी, मरण वारु त्रेवडे ॥ ए दश अवस्था कामकेरी, कंत कायाने दहे | एम चित्त जाणी तजे प्राणी, पार की ते सुख लदे ॥ ७ ॥ चाल ॥ परनारीना रे, परानव सांजलो || कंता कीजें रे, जाव ते निर्मलो || उ० ॥ निर्मलें जावे नाह समजो, परव धूरस परिहरो ॥ चांपी कीचक जीमसेनें, शिला हेवल सांजलो ॥ रण पड्यां रावण दशे मस्तक, रडवड्यां ग्रंथें कह्यां ॥ तिम मुंजपति दुख पुंज पाम्यो, अपजश जगमांहे लह्या ॥ ८ ॥ चाल ॥ शीयल सलूणा रे, माणस सोहि ये ॥ विष आमरणें रे, जग मन मोहीयें ॥ ज० ॥ मोहियें सुर नर करे सेवा, विष मिय घई संचरे ॥ केसरी सिंह शीयाल थाए, अनल अति शीतल करे || साप थाए फूलमाला, लबी घर पाणी जरे । परनारि परि हरि शीयल मन धरि, मुक्तिवधू देला वरें ॥ ए ॥ चाल ॥ ते माटे हुं रे, वालम वीनवुं ॥ पाए लागीनें रे, मधुर वयणे चवुं ॥ ॐ ॥ वयण माहारुं मानीयें, परनारीथी रहो वेगला || अपवाद माथे चढे मोटा, नरकें य यें दो हिला | धन्य धन्य ते नर नारि जे जग, शीयल पाले कुल तिलो, ते पामशे यश जंगत मांहि, कुमुद चंद समं उजलो ॥ १० ॥ इति ॥ ॥ अथ शीयल विषे नारीने शिखामणनी सखाय ॥
॥ चाल ॥ एक अनोपम, शिखामण खरी ॥ समजी लेजो रे, सघली सुंदरी || सुंदरी सेहेजें हृदय हेजें, पर सेजें नवि बेसी यें ॥ चित्तध
G