________________
(३४).
. सद्यायमाला.
---, . . . . . . ॥ ढाल चोथी॥ ॥ ॥राग जेतश्री॥ थांको वीरो चारित्र लीये ।। ए देशी ॥ महोख पधा रो मन रुली, बलहारी तुम वेश ॥ मुनिवर ॥ गोद बिगाउं पाये पडु, च लहो तो चलण न देश ॥ मुनि ॥ महोल॥ १ ॥ लाज न कीजें हो लामिला, सरखो सही संयोग ॥ मुनि ॥ बालापण जे दोहिडं, केम बीजे विण नोग ॥ मुनि ॥.महो॥२॥ ए मंदिर ए मालीयां, ए हिंगोला खाट ।मु०॥ ए मोतीनां फुमखां, रयणजड्यां ए खाट-॥ मु० ॥ महो॥३॥ ए सोवननां सांकलां, रूपेरी रंग रोल ॥ मु० ॥ ए चो, बारे चिहुं दिशे, हेम जड्या हिंगोलः ॥ मु॥ महो ॥४॥ ए लाखी-|| णा ऊरडा, रयण जड्या पटसाल ॥ मु० ॥ ए धन जोबन तुम वसु, थाणंद लील जुवाख ।मु०॥ महो॥ ५ ॥ मुनिवर चढीया मालीये, चाली गया यणगार ॥ मु० ॥ जामिनीशु नीनो रहे, विरु विषय विकार ॥ मु ॥ महो ॥ ६॥ क्षण चउबारे मालीये, क्षण हिंमोला खाट ॥ मु०॥ क्षण लाखीणे उरडे, पूरे मननी श्राश ॥ मुनि ॥ महो ॥७॥ क्षण चांचडी चालतो, ठमके उवतो पाय ।मु०॥ मुख मरकल डा मेलतो, मानिनी मोह उपाय ॥मु॥ महो॥७॥ अबला थासंगें चढी, क्षण विरहो न खमाय ॥ मु॥ जे जेहने मन मानीया, ते तेहने मन राय । मु॥ म॥ ए॥ खेले फूल तलाय, मेली सर्वे रीन ।मु०॥ श्रासंगा आधा थया, बांमी गुरुशुप्रीत ।मु०॥ महोण् ॥ १०॥ गोचः रीये चाल्यो हतो, जे आगल अणगार ॥ मुण् ॥ तेणें पालु जोयुं जिसें, तिसें न दीगे लार ॥ मु॥ महो ॥११॥ उंचुं न जोयु आगलें, पाब्ल जोयुं ने जोय ॥ मु॥ अरहन्नक दीसे किहां, नारी जोलाव्यो सोय ॥ मु०॥ महो० ॥ १२ ॥ इति ॥ ,
॥दोहा॥ ॥ नारी नयणे नोलव्या, नूखा पड्या अह ॥ हरि हर ब्रह्मा सारिखा, इजीय न साधा तेह ॥१॥
॥ ढाल पांचमी॥ ॥ बेबे मुनिवर विहरण पांगस्या जी॥ ए देशी॥ तेणे रे अणगारे शषि जोयो घणुं रे, नयणे न दोगे किणही ठाम रे॥श्राचारिज आगल |
-
-
न
-