________________
फांऊरिया मुनिनी सद्याय.
(२
)
-
-
रूपें अनुपम दीसे ॥ जोवनवय मलपंतो योगीश्वर, ते देखी चित्त हिंसे ॥वि॥४॥ तव दासी खासी तेडावी, लावो एहने बोलावी ॥ शेगणीनां वयण सुणीने, दासी तेडण श्रावी. ॥ वि.॥५॥ण घर आवोते साधुजी; वोरण काजें वेला ॥ बोले जावें मुनिवर थावे, शुं जाणे मन || महेला । वि०॥६॥ थाल जरी मोदक मीठाइ, मुनिवरने कहे वहोरो । मेला कपडां जतारीने, याग वाघा पहेरो ॥ वि० ॥७॥ था मंदिर मालियां महोटां, सुंदर सेज विवाद ॥ चतुर नारी मुक साथे मुनिवर, सुख विखसो लश् लाइ । वि०॥ ॥ विरहानियें करी हुंदाजी,..परम. सुधारस सींचो । माहारां वयण सुणिने मुनिवर, वात आधी मत खीं चो । वि०॥ एविषय वयण सुणी वनितानां, समता रसमा वोले ॥ चंदनथी पण शीतलवाणी, मुनि अंतरथी खोले ॥ विण ॥ १७ ॥ तुं वालक दीसे ठे वाली, बोलतां नवि लाजे॥ उत्तम कुलमां जेह उपना; ते हने ए नवि बाजे ॥ वि०॥ ११ ॥ ए आचार नहीं अम कुलमां, कुल पण केम दीजें ॥ निजकुलने आचारे चालीजें, तो जगमा जस लीजें ॥विण ॥ १५ ॥ वात अठे जगमां वे मोटी, जारी ने एक चोरी ॥ एणे नव अपयश वढु पामे, परनव पुःख अघोरी ॥ विण ॥ १३ ॥ शियल चिंतामणि सरखं मी, विषयारस कोण रीके । वर्षाकाले मंदिर पामी, उघाडो कोण नीजे ॥ वि० ॥१४॥ मन वचन कायायें करीने, घत ली, नवि खंम् ॥ ध्रुव तणी परे अविचल पावू, अमे घरवासन मंडें। विरु मदन चढाइ राज ॥ १५ ॥ इति ॥
॥ ढाल त्रीजी॥ ॥ विठियानी देशी ॥ हारे लाल शीख साधुनी अवगुणी, जाणे वेग थर घडनाल रे लास ॥ कामवशे थर आंधली, करे साधुतणी ते आल रे लाल ॥ १॥ मुनि पाये जांफर रमजमे, ते आवी पेठे साधुने पाय रेलाल ॥ वेलतणी परें सुंदरी, वलगी साधुनी बांय रे लाल ॥ मु०॥
॥ हारे जोर करी जोरावरें, निकस्यो तिहांथी मुनिराय रे लाल ॥ तव पोकार पूंठे सुण्यो, धाउँ एणे कीधो अन्याय रे लाल ॥ मुण् ॥ ३ ॥ हांग ॥ तिहांथी मुनिवर चालीयो, पाये जांफरनो जमकार रे लाल ॥ लोक बहु निंदा करे, मागे ए अणमार रे लाल ॥ मु॥४॥हा॥
-
-
-
-
-
-