________________
(२३०)"
. संघायमाला. .
नाव वखाणीया, जावो ते जवि लोको ॥ जिम श्ह नव परनव हुवे, तुम | सुख संयोगो ॥ वी॥२॥ जे बहुश्रुत मुनिवर हुवे, तेहने उपमान। सुर तरु सायर शशी रवि, गज रथ बहुमान ॥वी॥३॥ अषचक्री चक्री हरि, धनकोशसिंह ॥ सीता नदी मंदिर गिरि, जंबू तरुलीह ॥ वीणा इत्या दिक उपम घणी, बहुसुथ अणगार ॥ अध्ययनें अग्यारमे, सह ए अधि कार। वी० ॥५॥ विजयदेव गुरुपाटवी, विजयसिंह सूरिंद॥ शिष्यउदय कहे सुअधरा, प्रतपो सुचंद ॥ वी० ॥६॥इति ॥
॥ अथ द्वादश हरिकेशी अध्ययन सद्याय प्रारंजः ॥ . ॥जगवद्धनगुरुजी, तूं वसीयो मोरे मन्न ॥ ए देशी॥कषि वनवासी सुर। वरसेवित,पाले पंच श्राचारपंचे निजडिय वश करतो,तपसी नगविहार, ॥१॥मातंग मुनीश्वर। एश्रांकणी॥हरिकेशी धनधन्य ॥सूधोमुनिवर जे कहायो, किरियागुण संपन्न ॥मातंग॥शामास तणो तपसी हरिकेशी, ति मुःख जखनी गणी ॥ मनशोनित तनु रह्यो संवेगी, निर्मल काउस्सग्ग जाणी माशा राजसुता ना.तिहां श्रावी, यदनें नमवा काम।। नम तीमांद मुनिवर देखी, मुह मकोडे ताम | मा॥४॥ ते देखी सुरवर, तव कोप्यो, कन्या कीधी उष्ट ॥ त्रोडे हारने मोडे तनु सा, प्रलपे जूता विष्ट ॥ मा॥५॥ ते निसुणी राजा तिहां थाव्यो, करी उपचार अने क ॥ बोलाव्यो सुर कहे सुता जो, परणे मुनि सविवेक ॥ मा ॥६॥ तो साजी ततक्षण. ए थाये, ते निसुणी कन्या तेह ॥ राजायें मुनिने पर णावी, मूकी जकने गेह ॥ मा॥७॥ राते मुनि अविचल तेणें दीगे, आवी प्रचातें गेह ॥ शषि निरखीने योग्य कही श्म, जाणी पुरोहित तेह ॥माण ॥॥मांके जाग पुरोहित एकदिन, विप्र मव्या लख कोडि॥ मास खमण . पारणे तिहां मुनिवर, श्राव्यो मनने कोड ॥ मा ॥ ए॥
आरंनी अविवेकी बांनण, न सहे धर्म विचार ॥ मुनि देखी कहे कुण तूं. दीसे, जा.अंत्यज अवतार ॥ माय ॥१०॥ यद तदा मुनिमुखथी बोले, यागर्नु फल तुम्ह एह ॥ शुद्धपात्र गोचरीयें पहोतो, हूं तुम्ह बारणि जे ह॥मा ॥११॥ रोषे बांजण सुत तव मुनिनें, करवा यष्टिप्रहार ॥जव्या तव ते जदें कीधा, रुधिर वमंत कुमार ॥मा ॥ १५॥ पाय लागी मुनि ने ते खामे, 'पुरोहित सुत अपराध ॥ प्रतिलानी प्रतिबोध बह्यों तिणे,
-
-