________________
(१६०))
सद्यायमाला...
1
"
मेरा ॥ नूप कहे तुम दूर करो, राखो मत नेडा ॥ मारगः ॥ २ ॥ वलतो सोनी उचरे, हुं करूं परदाश ॥ श्रांबो मुजने शांनकरे, कहोतो जाउं पाश ॥ मा० ॥ ३ ॥ हुकम लेइनें त्यां गयो, दिये बाशुं कान ॥ मांगी वातांनी कही, आव्यो ते बुद्धिनिधान ॥ मा० ॥ ४ ॥ सुणो सुलतांन यांबे कही; मुजने एकवात ॥ यावते वर्षजो नवि फलुं, तो करजो मुज घात ॥ मा० ॥ ५ ॥ ग्यासुदीन जानू कहे, जूठे हो संग्राम ॥ मोंशुं न बो ले रुखंडा, यह बकालके काम || मा० ॥ ६ ॥ वलतुं सोनी उच्चरे, न फले जो एह ॥ एने करता ते तमे, मुजने करज्यो तेह || मा० ॥ ७ ॥ निज निज स्थानक सहूवल्युं, सोनी करे उपाय || देव गुरुनी पूजा करे, यांबा पासें जाय ॥ मा० ॥ ८ ॥ प्रेमसहित गुंहली करे, समरे गुरु देव ॥ जो मुज ध र्मनी श्रासता, फलजो नीत मेव || पूरयेवंबित सब फले ॥ ए यांकणी ॥ अनुक्रमें बो मोरियो, माली आवी वधावे ॥ सर्व यांबा पहेलो फल्यो, सोनी त्यांवे ॥ ० ॥ १० ॥ पुत्र बेसारी हाथियें, कर सोवनथाल ॥
-
बजरी पतशाहने, मूक्या रे रसाल ॥ पु० ॥ ११ ॥ रूमाल पाठो करि पूढियो, तुम के तांइ ॥ गाजते वाजते द्रखशुं, क्या करी बढाइ ॥ | पु०॥१॥ वलतो सोनी उचरे, वां किया सहकार । तेणे में पेककसी करी, त्र्याणी हर्ख अपार ॥ पुण् ॥ १३ ॥ ग्यासुदीन घोडे चडी, साधे सब परि वार ॥ ए आंबा फूल्या फुल्या, देखी हर्ख अपार ॥ पु० ॥ १४ ॥ ग्यासुदीन जानु कहे, न फल्याए आम्र ॥ तैरा ए सुधा फल्या, ए धर्म के काम ॥ पु० ॥ १५ ॥ सोनेरी वाघा सबे, पहेराव्या सहु साथ ॥ धनधन तेरी मात कुं, धन्य तेरी जात ॥ पु० ॥ १६ ॥ केतादिन वोल्या पढे, जगवती सूत्र ॥ गोर कने जइ सांजले, करे जनम पवित्र ॥ पु० ॥ १७ ॥ मेलें सोनैयो दिन प्रतें, जग उत्तम नाम ॥ बत्रीस सहस्त शंख्या हुये, की धां धर्मनां काम ॥ पु० ॥ १८ ॥ सकल वाचक शिरोमणी, भानुचंद कहावे ॥ तास शिष्य जाणचंद जपे, सुणे दोलत पावे ॥ पु० ॥ १७ ॥ इति समाप्तः ॥ ॥अथ चेलानी सद्याय ॥
:
॥ वीर बंदी घरे यावतां जी, चेलणा दीठोरे निग्रंथ ॥ वनमांहि राते कासग्ग रह्योजी, साधतो मुक्तिनो पंथ ॥ १ ॥ वीर वखाणी राणी चलणा जी, सतीय शिरोमणि जाण ।। ए यांकणी ॥ चेडानी साते सुताजी, श्रेणिक