________________
( १५६ ))
सद्यायमाला.
मली रोय रे ॥ ० ॥ १ ॥ सजन वर्ग सवि कारिमुं, कूडो कुटुंब परिवार रे ॥ कोइ न करे तुज सार रे, धर्म विण नहीं कोइ आधार रे, जिणें पामे जव पार रे ॥ ॥ २ ॥ अनंत कलेवर मूकीयां, तें कीयां सगपण नं तरे ॥ जव उद्वेगें रे तुं जम्यो, तोही न आव्यो तुज अंतरे ॥ चेतो हृदयमां संतरे ॥ ० ॥ ३ ॥ जोग अनंता से जोगव्या, देव मय ग तिमांदे रे ॥ तृप्ति न पाम्यो रे जीवडो, हजी तुज वांढा बे त्यां हिरे, या संतोष चित्तमां हि रे ॥ ० ॥ ४ ॥ ध्यान करो रे आतम तपुं, परवस्तु श्री चित्त वारी रे ॥ अनादि संबंध तुज को नहीं, शुद्ध निश्वें श्म धारी रे, इविध निज चिंत्त गरी रे, मणिचंद्र तम तारी रे ॥ ॥ अथ समयसुंदरजीकृत मायानी सधाय ॥
० ॥ ५॥
॥ माया कारमी रे, माया मकरो चतुर सुजाण ॥ मा० ॥ ए आंकणी ॥ मायायें वाह्य जगत विलुद्धा, दुखी या थाये अजाण ॥ मा० ॥ १ ॥ न्हा ना महोटा नरने माया, नारीने अधिकेरी ॥ वली विशेष यतिघण व्यापे, घरडाने जाजेरी ॥ मा० ॥ ॥ योगी जंगम यती संन्यासी, नग्नथइ परवस्था ॥ जंधे मस्तक अगनी धखंती; मायाथी नवि दरिया || मा ॥ ३ ॥ माया मेली करी बहु जेली, लोने लक्षण जाय रे ॥ चोर करे धर तीमां घाले, उपर विसहर थाय ॥ मा० ॥ ४ ॥ माया कारण दूरदेशांतर, अटवी वनमां जाय रे ॥ प्रवहणा बेसी द्वीप द्वीपांतर, सायरमां जंपाय || मा० ॥ ५॥ शिवन्नूति सरिखा सत्यवादी, समगोष कहावे || स्तन देखी मन तेनुं चलितं, मरीने दुर्गति जावे ॥ मा० ॥ ६ ॥ सन्धिदत्त मायायें नडीयो, पडीयो समुद्र मजार रे ॥ मुख माखणीचं घइने मरीयो, पडीयो नरक वार ॥ मां ॥ ७ ॥ इंद्रेतो सिंहासने थापी, संभूयें माया. राखी ॥
सर तो माया मेली, मुगतीमां थया साखी ॥ मा० ॥ ८ ॥ मन वचन कायायें माया, महेली वनमां जाय रे || धन्य धन्य तेह मुनिसर जेहना, तीन जवन गुणगाय ॥ मा०|| एवं जाणीने जविप्राणी, माया मूको छाल गी। समय सुंदर कड़े सार बे जगमां, धर्म रंगशुं वलगी ||मा||१णाइति ॥ || शिलविषे सद्याय, ॥
· ॥ रखेकोइ रमणी रागमां, प्राणी मुंजार्ज ॥ अंधिर ए बाला ऊपरे, थि रशाने थाई ॥ २० ॥ १ ॥ एतो अनरथनुं श्राश्रम बे, क्लेशनो बे कंदो ॥