________________
दशदृष्टांतना उपनयनी सद्याय.
(209)
धरी प्रेम || जाणतो थइने नूपति, अंगज प्रत्यें कहे एम ॥ सो० ॥ ॥ ६ ॥ सुण सुत राजकाज ए सघलुं, सोंपुं तुज घरसूत्र ॥ पण ए नीति बेनिज कुलकेरी, सुण तुं सुंदर पुत्र ॥ सो० ॥ ७ ॥ कुलवट ए जूवटथी लहियें, पृथिवी केरुं राज ॥ श्रोतर सो मणिमय थंजा, ए आस्थानस माज || सो० ॥ ८ ॥ यंत्र थंज आरा अति तीखी, घोत्तरशत मान ॥ मुजशुं सारी पाशें रमतां, कींप तुं पुत्र निधान || सो० ॥ ए ॥ अनुक्रमें पहिलो बीजो त्री जो, चोथो तिम वली पंच ॥ एषी परें कोत्तर सो खू णा, कींपवा जूवट संच || सो० ॥ १० ॥ एक वार जो खलना पामे, रमतां सारी पासे ॥ मूल की ते रामत हारे, मंके पुनरपि वासें ॥ सो० ॥ ११ ॥ होतर सो थंना इणिपरें, जीते जे नर तेह ॥ राज लहे ते निज कुलके रुं, नीति गुणगेह ॥ सो० ॥ १२ ॥ जनक- अने सुत एणीपरें बेठा, रमवाने सह साख ॥ पण सुत नवि जींते नृप आगल, दाय करे जो लाख ॥ सो० ॥ १३ ॥ देवतण सानिधिथी कोई, जींते तेह कदापि ॥ विणु समकित नरजव जे हास्यो, कहे नय तिम दुःप्रापि ॥ सो० ॥ १४ ॥
॥ दोहा ॥ ॥ अंतरगत उपनय कहुं, सुषि गुरुनो उपदेश ॥ विस्तर ठे एहनो घणो, पण इहां कहुं लवलेश ॥ १ ॥
॥ ढाल बीजी ॥
॥ राग गोडी ॥ जंबूद्वीप मकार ॥ ए देशी !!
॥ नृप ते संसारी जीव, शुभपरिणति पति ॥ उपशम पुरनो राजियो ए॥ १ ॥ गु विवेक प्रधान, मान घणुं लहे ॥ भूपतिनी पासें रहे ए ॥ २ ॥ माठा मनचचयोग, अंगज जाणीयें ॥ जनक ऊपर ते मला ए ॥३॥ अत्तर सो खाणि, जीवती कही ॥ थंजसमान ते जाणी यें ए ॥ ४ ॥ जीवजीव प्रत्यें जेह, कर्मप्रकृति सवे ॥ तीखा आरानी परें ए ॥ ५ ॥ दर्शन चारित्र दोय, पासा पाधरा ॥ ज्ञानफूलक ऊपर धरया ए ॥ ६ ॥ रमत रमतां एम, जो खलना लहे || तो फरी रामत मंमीयें ए ॥ ७ ॥ जो जीते सवि दाव, तखत लहे तदा ॥ क्षीण मोहसिंहासनें ए ॥ ८ ॥ एणी परें प्रकृति विचार, साधे जे नर ॥ तेहिज अविचल पद लहे ए ॥ ए ॥ इष्ट सुतें जिम राज, नवि ते पामीये ॥ तिम अशुभ योगी नर जवो ए ॥ १० ॥ एम चोथो दृष्टांत, मानवजवतणो ॥ नयविमल पंकि