________________
लोजनी सद्याय.
-
-
--
%3
-
-
राजातो तेइज, नहीं वेरो नहीं दमे ॥ 5 ॥३७॥ एहवे एक बुद्धिवंति बोली, झुं वाश्यो तुम कहिये ।। कचपच करीने कानज फोड्या, वखाण केणीपरें सुणी ॥ रूप ॥ ३७॥ धर्मथानकें थावो धाश, वातों करवा मां डो॥ पापपोटखां बांधो प्रायें, कार्य धर्मनां गंडो ॥ रूप॥३ए। एहवे अकाल थयो श्म जाणी, उपदेश पूरो कीधो । श्राविका सरवे वांदी गुरु ने, मारग घरनो लीयो ।। रू०॥ ४०॥रेवाश्यो तमे श्णविध श्रावी, वि कथा वातज वारो ।। मनशुद्धि विण मुक्तिपुरीनो, कारज किणिविधं सा रो॥०॥४१॥ वली कहे गुरुजी सुणों श्राविका, कथलो कां न कीजे ॥श्रुतवाणी मनशुझे सुणतां, सघलां कारज सीजे ॥ रूप ॥ ४५ ॥ परनो |! दोष देखाडी पोतें, निजबातम नवि वंचो ॥ दोष पोतानो देखी दृष्टे,
सुकृत इणिपरें संचो ॥ रूप ॥ ३ ॥ दशदृष्टांतें मुर्लन एहवू, मनुष्यपणुं ||जो पायो । देव गुरु धर्म तत्व ए त्रएये, सेवो सदा सुखदायो ॥ रू०॥
॥४४॥ कथलो सुणीने कथलो वारो, गुरुवाणी रस चाखो ॥ परनिंदा थी.मुर्गति पामे, निजमन निर्मल राखो ॥ रू० ॥ ४५ त्रिकरण शुकैती थंकरनी, शुद्धकथा जे सुणशे । महानंद कहे मनने रंगे, ते नवसायर त रशे॥रू०॥४६॥ संवत् अढारशत दशने वर्षे, आसोमास उदारो॥ पालणपुरमा प्रीते कीधो, विकथानो विस्तारो ।। रूप ॥४॥इति । ' ' ॥अथ लोननी सधाय ।। कर आंवा आंवली रे ।। ए देशी।
लोज न करीए प्राणीया रे, लोन वुरो संसार ॥ लोन समो जगमां नही रे, उर्गतीनो दातार । नविक जन, लोल बुरो रे संसार ॥ १॥ कर जो तुमें निरधार ॥ न॥ जिम पामो नवपार || न० ॥ लोज बूरो रे सं सार ।। ए आंकणी ॥ अती लोने लखमीपती रे, सागरनामे शेठ ॥ पूर पयोनिधिमां पड्यो रे, जई वेगे तस हेव ॥ ज० ॥ लो॥२॥ सोवन मृ गना लोलथी रे, दशरथ सुत श्रीराम ॥ सीता नारि गमावीने रे, जमीयो वामो वाम || ज०॥ लो॥३॥ दशमा गुणगाणां लगें रे, लोन तणुं ले जोर ॥ शिवपुर जातां जीवने रे, एहज महोटो चोर ।। जय ॥ लो क्रोध मान माया खोजथी रे, उर्गति पामे जीव ॥ परंवश पडीयो बापड़ों रे, अहोनिश पाडे रीव ॥ ज०॥ लो॥५॥ परिग्रहना परिहारथी रे, सहीये शिवसुख सार ॥ देव दाणव नरपति थई रे, जाशे मुक्ति मकार॥
-
-
-
-
- -
-