________________
चतुर्थस्तुतिनिर्णयशंकोझारः ५१५ नी परंपरा प्रमाणे वर्त्तता हता, पण स्वकपोलकल्पित मनोमति आत्मारामजी आनंदविजयजी जेवा तथा तमारा जेवा यदातद्वा बोलवावाला ते पूर्वाचार्य तथा पूर्व पुरुष नहोता, केमके ते पूर्वाचार्य तथा पूर्व पुरुषो तो महा उत्तम उपयोगी विचक्षण हता, पण तमारा जेवा मंदमति नहोता; तेथी कोइ बुद्धिवान् पुरुष तमारा सरखाने अणनपयोगी कहे तो चाले, पण ते महापुरुषोने अण नपयोगी कहेवाने तो तमारा सरखा दीर्घ संसारी अधमाधम गतिवालाननीज जीन चाले,केमके पूर्वाचार्य तथा पूर्व पुरुष तो तमारा जेम सामायक प्रतिक्रमणमां चौथी थुइ कहेता नहोता तेम सामायिक प्रतिक्रमणमां तमारा सरखाने कहेवाने अर्थे पण तेम महापुरुषोए चोथी थु न बनावी नथी. ते महापुरुषोए तो “एगबीतीसिनोगा। थुश्मनपरंथयं" इत्यादि पूर्वधर पुरुषोना वचनने अनुसारे पुर्वोक्त शोजन स्तुति प्रमुख स्तुतियो स्तोत्ररूपे बनावी बे ते त्रणने काणे त्रण थुइ, अने पूजा प्रतिष्ठादि का. रणे तथा विघ्नोपशमादि कारणे चोथी थुइ कहेवाने ब. नावी , पण पूर्वोक्त कारण विना पूर्वाचार्योए चोथी थु कहेवाने बनावी नथी. ते माटे पूर्वोक्त कारणे चोथी थुइ अमो मानीए बीए; पण यात्मारामजी आनंदविजयजी पूर्वधर तथा पूर्वाचार्योनी परंपराए चालती प्रावी
