________________
चतुर्थस्तुतिनिर्णयशंकोद्धारः. ३ अपमाणं सुझं नवेशहर ॥१॥ तथा आगमतां जो आचरणा प्रमाणकरीए तो, आगमनी लघुता थाय, हवे गुरु उत्तर कहे. जे संविग्न गीतार्थ ते, आगमनी अपेक्षाविना थाचरेज नही. तेशंाचरे नही. तथा शुंबाचरे. ते कहेले. यतः दोसा जेणनिरुशंति जेण खिद्यति पुवकम्माइं सो सो मुकोवा रोगाववासुसमएणं च १ इत्यादिक आगमवचन संजारी, द्रव्य क्षेत्र काल जाव पुरुषादिक उचित जोश, संयमने वृद्धिकारीज या. चरे, ते बीजा सविन गीतार्थ पण अंगीकार करे, ते मार्ग कहीए. अने बीजा बहुलोके आचरयुं तेतो असंविघ्न अगीतार्थ माटे अप्रमाण. वली आचरणा प्रमाण करतां, बागमतो अत्यंत प्रतिष्टा.पामेले. श्रीगणांगसू. त्रमा पांच प्रकारना व्यवहार प्ररूप्यावे.।
॥ उक्तंच ॥ पंचविहे ववहारे पणते. तंजहा. बाग. मविवहारे सुयववहारे आणाववहारे धारणाववहारे जियववहारे इहांजीत अने आचरणा ते बेनो एकज अर्थडे तेमाटे आचरणा मानि तेणे अत्यंतपणे बागम मान्यु, तो आगमअविरोध जे थाचरणा ते प्रमाणजो. ॥४॥ - सूत्रेनएयुं पण अन्यथा जुज बहुगुणजाण संविग्न विबुधे बाचस्युं कां दीसे हो कालादि प्रमाण सा०५॥
