________________
आ देवतानुं आयुष्य पूरुं थयेथी मनुष्य जन्म पामुं तो हवे पूर्ण रीते प्र. मुनी आज्ञा प्रमाणे धर्म आराधन करुं के जेथी फरीने भवचक्रमा भ्रमण करवू पडे नही.” एवी भावना भावे छे. वली रत्नमय पुस्तक वांचे छ शाश्वता चैस मध्ये जिनबिंब छे तेनी विस्तारे भाव सहित द्रव्य तथा भाव पूजा करे छे. तीर्थकर भगवान विचरता होय त्यां जइ तेमनी भक्ति करे छे. धर्म उपदेश सांभले छे अने आत्मस्वभावमा रहेवामां सुख-मानी विचरे छे. देवता संबंधी आवा ज्ञानने अवधिज्ञान कहे छे. परंतु तेमने अवधिज्ञाननां पूर्ण आवरण खप्यां नथी, पूर्ण आवरण तो मनुष्य गतिमा ज खपे छे. जेमने केवलज्ञान थाय छे तेमने ज संपूर्ण आवरण नाश पामे छे.
मनःपर्यव ज्ञानावरणीय कर्म ते मनपर्यवज्ञानने पावरे छे. मनपर्यवंज्ञानना आवरण जेनां खसे छे, ते मनना भाव एटले मनमां चिंतवेली वात जाणे छे. ते पण पोताना आत्माथी ज जाणे छे. तेने ईद्रिओनी जरूर पडती नथी. ए ज्ञान संसारना त्यागी, संजमी मुनि छठे सातमे गुणठाणे वर्तनारने ज थाय छे. तेमां पण थोडां आवरण खश्यां होय तो ते ऋजुमति मनपर्यवज्ञानी कहेवाय छे. ते पुरुष मनमा चितवेला पदार्थ जाणे छे, ते करतां विपुलमति मन पर्यवज्ञानी घj विशुद्ध जाणे छे. ते ज्ञाननी विशुद्धि घणी छे. कारण के विपुलमति मनपर्यवज्ञानवाला ते ज भवे केवलज्ञान पामे छे. तेथी मनना विचार । विशुद्धपणे जाणे छे. अहिआं कोइ कहेशे जे अवधिजानी रूपी पदार्थने जाणे छे, तेमां मनना विचार पण रूपी होवाथी तेने पण जाणी शके छे. वास्ते आ जान जूहूँ कहेवार्नु कारण शुं ? ते विषे जाणवू केअवधिज्ञानवालो मनपर्यवज्ञानवाला जेवू संपूर्ण जाणी शके नही. अवधिज्ञानवालाने ते ज भवे केवलज्ञान प्राप्त थाय तेवो पण निश्चय नथी. वली मनःपर्यवज्ञानवालो मनना भाव शिवाय बीजा पदार्थ जाणी शकतो नथी. एवो एक बीजामा फेरफार छे तेनुं कारण जे कर्मनां आवरण को
