________________
(२१८) 'ते पण संत्य छे. ए स्त्रीनी संगते में पण पूर्वे बहु अज्ञानता करी छे. माटे एना कर्मनी विचित्रता प्रमाणे करे छे, आवा स्त्रीयादिकना राग बंधन थाय ते सारु मुनि विहार करे छे. एक ठेकाणे रहेता नथी. विहार करवामां चालवू पडे तेनो थाक रस्तामा लागे, पग दुःखे, तो ते वखत पण मुनि भावे छे जे अहो आत्मा ! थाक तो पुद्गलने लागे छे. दुखे छे ते पण पुद्गलने दुःखे छे. तुं शी बाबत विकल्प करे छे ? एम वि. चारी पोताना आत्मस्वभावमांज मग्न रहे छे, पण पोताना आत्मभावथी चित्त चलायमान करता नथी. ने ए संबंधी कंइ पण विकल्प करता नथी. ए प्रभुना वचनथी तथा पोताना अनुभवथी पोताना श्रात्मधर्मनी श्रद्धा करी छे, तेनां फल छे. हरकोइ मुकाम निरवद्य मले छे. ते मकानमा रहे छे. ते मकान प्रतिकूल होय वा, बहु सुंदर होय तेथी अ.. नुकूल होय तो पण ते संबंधी राग द्वेष धरता नथी. प्रतिकूल करता अनुकूल परिसह जीतवो कठण छे, पण आत्मज्ञानी पुरुषो तो गमे ते होय पण पोताना निज स्वरुपथी आघा जता नथी एटले विकल्प पावतो ज नथी. पाथरवानो संथारो अनुकूल वा, प्रतिकूल मले; तेमां पण कंड चितवता नथी. ने आत्मानो उदासीभाव थइ गयो छे, ते प्रतिकूल अनुकूलमां चित्त जतुंज नथी. एटले कंइ . पण विचार करवो पडतो नथी. गमे तेम थाय पण पोते पोताना ज स्वरुपमा रहे छे. ने जड कृति सामुं लक्ष देता नथी. जाणवानो धर्म छे, तेथी तेनुं स्वरूप जाणी ले छे. आक्रोष परिसह उपजे ते कोइ आवीने कडवां मर्मनां द्वेपमय वचन कहे यद्वा तद्वा बोले, वा मकार चकार बोले तो पण जराय निज स्वरूपथी चलायमान थता नथी. पोते जे आनंदमां वर्तता होय, तेज आनंदमां वर्ने, कोइ आवीने वध करे तो पण समभाव छोडता नथी. जेम के मेतार्यमुनिने वाधर बांधी जेथी माथु फाटी गयु, प्राण गया, गनसुकुमालजीने सोमील ससराए अग्निना अंगारा माथे माटीनी पाल बांधीने सिंच्या तो पण जराय पोताना आत्मभावथी चलायमान न थया अने
