________________
(१५४ ) 'एम अतिशे अभ्यासथी जोगीश्वर तनमयपणुं वीतराग प्रतिमापणुं पामे, आपणुं सर्वज्ञपणुं देखे निश्चे जे भगवत सर्वज्ञ वीतराग ते हुंज एम एक मना तनमयता वीतरागपणुं पाम्यो. तु सर्व वेदी सर्वज्ञ मानीए. वीतरागर्नु ध्यान करतां वीतराग थइने मुक्ति जाय अने रागी देवतुं ध्यान करतो क्षोभण उच्चाटनादिक कर्मनो करनार थाय. अज्ञानपणे एटले वस्तु धर्म जथार्थ भण्या विना जे ध्यान करे ते असत ध्यान ते फोगट प्रयास थाय. माटे जथार्थ वस्तुना कहेनार वीतराग तेनी आज्ञाए ध्यान कर. आ विगेरे घणां स्वरूप जोगशास्त्रमा छे ते जोवां. प्रश्नः-८५ रूपातीत ध्यान शी रीते कहे छे ? उत्तरः-जोगशास्त्रमा पाने २०४ मे ते अमार्त चिदानंद स्वरूप निस अव्यय निरंजन निराकार शुद्ध परमात्मानुं ध्यान ते रूपातीत ध्यान कहीए. ए रीते जोगीश्वर निराकार रवरूप अवलंबतो निराकार ध्यान करतो ग्राह ग्राहक वर्जित निराकारपणुं पामे. जे कंइक पुद्गलीक इच्छाए जप ध्याने करीए ते ग्राह ग्राहक कहीए. मन वश करी जप ध्याने कांइक दैवत आराधे ते ग्राहक कहीए. तेथी रहित जे जोगीश्वर परस्त्ररूप थी रहित अने निराकार परमात्म स्वरूप चिंतवतो एक्य निराकारपणुं पामे, मनने परमात्माने जे समरस भावने एकी करण कहीए तेज आत्मा परमात्माने विषे एक करीने लय पमाडे. ए एवी रीते जोगीश्वर इंद्री ओ जिती मन वश करी तत्व अव्यय स्वरूप निरंजन निराकार चिंतवतो निरंजनपणुं पामे. आ ध्यान अनुभव ज्ञानने बले थाय छे. जेम जेम आत्मा स्वरूपमा लीन थतो जाय तेम तेम विशेष विशुद्धिथी अपूर्व ज्ञा न प्राप्त थाय तेम तेम विशेष अनुभव थाय. आ ध्यान कृर्तृम नथी तेथी एनो विस्तार अल्प दर्शाव्यो छे. प्रश्नः-८७ जैनमा समाधी चडाववानो मारग छे के नहि १ तर:-जोगशास्त्रमा बहु विस्तारे छे तथा कपुरचंदजी महाराजे स्वरो;
गो ग्रंथ रच्यो छे. तेमां घणी रचना छे, बीजे पण धणे, ठेकाणे
