________________
६० श्रीमद् राजचंद्र प्रणीत मोक्षमाला. चंडाळणीए कहा,राजानी महाराणीनां वागमां एक अकाळे केरी देनार आंवो छे. ते पर अत्यारे केरीओ लची रही हशे, माटे त्यां जेइने ए केरी लावो. पोतानी स्त्रीनी इच्छा पुरी पाडवा चंडाळते.वागमां गयो. गुप्त रीते आंवा समीप जई मंत्र भणीने-तेने नमाग्यो; अने केरी लीधी. वीजा मंत्रवडे करीने तेने हतो एम करी दीधो. पछी ते घेर आव्यो अने तेनी स्त्रीनी इच्छा माटे निरंतर ते चंडाळ विद्यावळे त्यांची केरी लाववा लाग्यो. एक दिवसे फरतां फरतां माळीनी द्रष्टि आंबा भणी गई. केरीओनी चोरी थयेली जोईने तेणे जइने श्रेणिकराजा आगळ नम्रता पूर्वक कयु. श्रेणिकनी आज्ञाथी अभयकुमार नामना बुद्धिशाली प्रधाने युक्तिवडे ते चंडाळने शोधी काव्यो. तेने पोता आगळ तेडावी पूछयु, एटलां धां माणसो वागमा रहेछे छतां तुं केवी रीते चढीने ए केरी लई ग़यो के ए वात कळवामां पण न आवी ? चंडाळे कह्यु, आप मारो अपराध क्षमा करजो हुँ साचुं वोली जउ छउँ के मारी पासे एक विद्या छ । तेना योगथी हुँ ए केरीओ लइ शक्यो. अभयकुमारे। कयुं, मारायी क्षमा न थइ शके; परंतु महाराजा श्रेणिकने' ए विद्या तु आप तो तेओने एवी विद्या लेवानो अभिलाष होवायी तारा उपकारना बदलामा हुं अपराध क्षमा करावी शकुं-- चंडाळे एम.करवानी हा कही. पछी अभयकुमार चंडाळने श्रेणिकराजा ज्यां सिंहासनपर बेठा हता त्यां कावीने सामो उभो राख्योः अने सपळी वात राजाने
