________________
५० श्रीमद् राजचंद्र प्रणीत मोक्षमाळा. पडिक्कम' ठायमि' एम तमे कम वोलो छो ? खेतशीए का, हुँ गरीब छउँ एटले मारु नाम आव्युं त्यां पाधरी तकरार लइ वेठा, पण रायशी अनेदेवशी माटे तो कोइ दिवस कोइ वोलता पण नथी. ए वने केम 'रायशी पडिकमणुं ठायंमि' अने 'देवशी पडिकमणुंठायमि' एम कहे छे ? तो पछी हुँ 'खेतशी पडिक्कमणुं ठायमि' एम कां न कहुं ? एनी भद्रिकताए तो बधाने विनोद उपजाव्यो पछी अर्थनी कारण सहित समजण पाडी एटले खेतशी पोताना मुखपाठी प्रतिक्रमणी शरमायो.
आ तो एक सामान्य वात छे; परंतु अर्थनी खुवी न्यारी छे. तत्त्वज्ञ तेपर बहु विचार करी शके. वाकी तो गोळ गळ्योज लागे तेम निग्रंथवचनामृतो पण सत्फळ ज आपे. अहो! पण मर्म पामवानी वातनी तो वलहारी जछे !
शिक्षापाठ २७. यतना. जेम विवेक ए धर्मनुं मूळतब छे, तेम यतना ए धर्म उपतत्त्व छे. विवेकथी धर्म तत्व ग्रहण कराय छे; तथा यतनाथी ते तत्त्व शुद्ध राखी शकाय छे, अने ते प्रमाणे प्रवर्तन करी शकाय छे. पांच समितिरुप यतना तो बहु श्रेष्ठ छे; परंतु ग्रहाश्रमीथी ते सर्व भावे पाळी शकाती नथी; छतां जेटला भावांशे पाळी शकाय तेटला भावांशे पण
