________________
सनत्कुमार भाग २. शिक्षापाठ ७१. सनत्कुमार भाग २.
सनतकुमारे ए परीक्षा करी तो सत्य ठरी. पूर्वित कर्मनां प्रापनो जे भाग तेमां आ कायाना मद संबंधीजें मेळवण यवायी ए चक्रवर्तीनी काया मेरमय यइ गइ हती. विनाशी अने अशुचिमय कायानो आवो प्रपंच जोइने सनत्कुमारने अंत:करणमां वैराग्य उत्पन्न थयो. आ संसार केवळ तनवा योग्य छे. आवीने आवी अशुचि स्त्री, पुत्र, मित्रादिकना शरीरमा रही छे. ए सघलु मोह मान करवा योग्य नयी, एम विचारीने ते छ खंडनी प्रभुता त्यागी चाली नीकळ्या. साधुरुपे ज्यारे विचरता हता त्यारे तेओने महारोग उत्पन्न थयो. तेनां सत्यसनी परीक्षा लेवाने कोइ देव त्यां वैदरुपे आन्यो. साधुने का, हुं बहु कुशल राजवैद छ. तमारी काया रोगनो भोग थयेली छे. जो इच्छा होय तो तत्काल हुँ ते रोगने टाळी आ. साधु बोल्या, हे वैद्य ! कर्मरुपी रोग महोन्मत्त छे ए रोग टाळवानी तमारी जो समर्थता होय तो भले मारोए रोग टाळो, ए समर्थता न होयतो आ रोग भले रखो. देवता वोल्यो, ए रोग टाळवानी समर्थता नथी. साधुए पोतानी लन्धिनां परिपूर्ण प्रबळवडे युंकवाली अंगुलि करी ते रोगने खरटी के तत्काळ ते रोगनो नाश थयो; अने काया पाछी हती तेवी बनी गइ. पछी ते वेळा देवे पोतानुं स्वरुप प्रकाश्यु; धन्यवाद गाइ वंदन करी ते पोताने स्थानक गयो.
18
