________________
१०२ श्रीमद् राजचंद्र प्रणीत मोलमाळा. रीने श्रावक, ए वात आपणे भावे करीने मान्य करवी जोइती नयी ; एने माटे जोइता आचार-झान-शोध के एमांना कंइ विशेष लक्षणो होय तेने श्रावक मानिये तो वे ययायोग्य छे. द्रव्यादिक केटलाक प्रकारनी सामान्य दया श्रावकने घेर जन्मे छ भने ते पाळे, ए वात वसागवा लायक छे; पण तत्वने कोइकज जाणेछे ; जाण्या करतां झाझी शंका करनारा अर्थदन्यो पण छ; जाणीने अहंपद करनार पण हे. परंतु जाणीने तत्वना कांगमां नोळनारा कोइक विरलाज हे. परंपर आनाययी केवळ, मनःपर्यव अने परम अवविज्ञान विच्छेद गया. द्रष्टिवाद विच्छेद गर्य, सिद्धांतनो घणो भाग पण विच्छेद गयो ; मात्र थोडा रहेला भागपर सामान्य समजणयी नंका करवी योग्य नयी. जे शंकता याय ते विशेष जाणनारने पूछवी, त्यांची मनमानतो उत्तर न मळे तोपण जिनवचननी श्रद्धा चळविचळ करवी योग्य नयी, केमके अनेकांत शेलीना स्वत्पने विरला जाणे छे.
भगवाननां कयन रुप मणिनां घरमा केटलाक पामर प्राणीयो दोषरुप काणुं शोधवानुं मयन करी अयोगति जन्य कर्मबारे छे. लीलोत्रीने बदले तेनी मुकवणी करी लेवान कोणे केवा विचारयी शोधी कायं छो? या विषय वहु मोगे छे. अही आगळ एसंबंधी कंइ कहेवानी योग्यता नयी. हुंकामां कहेवानुं के आपणे आपणा आत्मानासार्यक अर्थ मतभेदमां पडवू नहीं.
