________________
तृष्णानी विचित्रता.
दीठी देवताइ त्यारे ताकी शंकराइने ; अहो ! राज्यचंद्र मानो मानो शंकराइ मळी; वधे कृष्णाड़ तोय जाय न मराइने.
(२)
करोचली पडी डाढी डाचांतणो दाट वळ्यो, काळी केशपी विपे, श्वेतता छवाइ गइ ; संघ, सांभळवुं ने, देख ते मांडी वळ्युं, तेम दांत आवली ते, खरी, के खवाइ गइ. वळी केड वांकी, हाड गयां, अंगरंग गयो, eठवानी आय जतां लाकडी लेवाइ गइ ; अरे ! राज्यचंद्र एम, युवानी हराइ पण, मनयी न तोय रांड, ममता मराइ गइ.
( ३ )
करोडोना करजना, शीरपर डंका वागे, रोगयी रुंघाड़ गयुं, शरीर सुकाइने ; पुरपति पण माये, पीडवाने ताकी रह्यो, पेट तणी चेट पण, शके न पुराइने. पितृ अने परणी ते, मचावे अनेक धंध, पुत्र, पुत्री भाखे खाउं खाउं दुःखदाइने, अरे ! राज्यचंद्र तोय जीव झावा दावा करे, जंजाळ उडाय नहीं राजी तृपनाइने,
९३
१
२
१
