________________
__ श्री शांतिनाथ चरित्र. (१) शिखा नामनी स्त्री हती. तेनने सखी नामनो पुत्र हतो. ते नगरमां मांसनो लोलुपी कोइ राक्षस रहेतो हतो. ते हमेशां बहु माणसोने मारतो हतो, तेथी ते नगरना राजाए तेने एक एक माणस हमेशां आपवानी व्यवस्था करीहती. तेमां तेणे एवी गोठवण करी हती के, ते नगरना मागसोना नामनी चीगेयो करीने एक म्होटा पात्रमा नरी राखीने तेमांथी हमेशा एक चीठी काढवी. तेमां जेनुं नाम आवे ते माणसनो वारो ते दिवसे होवाथी तेने राक्षस पासे मोकली आपे अने ते दिवसे बाकीना माणसोनुं रक्षण करे.एम करतां करतां एक दिवस रुसोम ब्राह्मणना पुत्रनुं नाम निकलवाश्री तेनो वारो आव्यो एटले तेनी माता बहु कुःख पामीने रोवा लागी. तेनो रोवानो शब्द सांनली तेना घरनी पासे रहेनारा दयावंत नूतो त्यां आवीने कहेवा लाग्या के, “हे मात! तमे दुःख पामशो नहि. राजा ज्यारे तमारो पुत्र राक्षसने सोपशे त्यारे अमे तेने पागे लावी तमने आपिशुं." नूतानां आवां वचनथी ज्वलशिखा हर्ष पामी. पठी राजाए ज्यारे तेनो पुत्र राक्षसने सोंप्यो त्यारे नूतोए तेने पागे आणी माताने सोंप्यो. पुत्रना मृत्युथी नय पामती एवी माताये पण तेने तुरत पर्वतनी गुफामां मूकी बारगुं बंध करी दी . परंतु ते गुफ़ानी अंदर पण म्होटो अजगर रहेतो हतो तेणे ते पुत्रने रात्रीये गल्यो, त्रीजो मंत्री कहे ले के, हुं एटलाज माटे कहुं यूँ के, माणसोनुं कर्म कोइथी फेरवी शकाय तेम नश्री. महाराजानुं जे अवार्नु हशे ते थशे; तो पण तेमना विघ्ननी शांतिने माटे अमे तो तप करिशुं. ___चोथा मंत्री कह्यु. “ ए त्रीजा मंत्रीये कहूं ते सत्य बे; परंतु जे म्हारां मनमां ने ते पण हुं तमने कहुं. आ निमित्तियाए पोतनपुरना राजाना मस्तक नपर विजली पमवानुं कह्यु ; कांइ विजय राजानाज मस्तक पर पमवानुं कडं नथी; माटे आपणे सात दिवस सुधी पोतनपुरनी राजपछी बीजा कोइ.ने सोपवी." चोथा मंत्रीनां आ वचनने निमित्तियाए बहु वखाण्यां अने वली' तेणे कडं के, “हुं आ वातज कहेवा माटे अहिं आव्यो हतो. ए विना बीजा विचार करवाथी शुं ? राजा सात दिवस सुधी जिनमंदिरमा रहीने तप करो
के, लेथी आ म्होटी आपत्ति उल्लंघी जवाय.” राजाए कह्यु. “आपणे जे ___ कोइने सात दिवस राजपही आपशुं ते मृत्यु पामशे; माटे आ वातनो लेद