________________
. श्री शांतिनाथ चरित्र. (१) रणीजटा ब्राह्मणने सोगन आपीने पूबवा लागी." हे तात ! जो तमे म्हारी पासे जुडं बोलो तो तमने ब्रह्महत्यादि महापाप .आ तमारो बुध्विान् पुत्र शुभ माता पितानां कुलमां नत्पन्न ययेलो ब्राह्मण ने अथवा नीच जातिनो बीजो को ? तमे आ वात म्हारी पासे साचे साची कही आपो." पठी धरणीजटा ब्राह्मणे सोगन पूर्वक जेवू हतुं तेवं कपिलनुं सत्य वृत्तांत कही
आप्यु. कारणके, संत पुरुषो हमेशां सत्यने विषे प्रीतिवाला होय . पडी कपिले योग्य धन विगेरेथी सत्कार करीने रजा आपवाथी धरणीजटा ब्राह्मण पोताना गामप्रत्ये आव्यो. . हवे विरक्त थयेली सत्यनामा कपिलना रथी श्रीषेण राजापासे जश हाथजामीने कहेवा लागी. “हे देव ! तमे जगत्तुं रक्षण करनारा पांचमा लोकपाल गे, वली दीन, अनाथ अने शरणे आवेला सर्वे माणसोना आधार गे. माटे हे महाराज ! म्हारा नपर दया करो.” राजाए कह्यु. “हे वत्से ! प्रथम तुं पूज्य एवा सत्यकी नपाध्यायनी मान्यवंत पुत्री अने त्हारा पिताने प्रिय एवा कपिलनी स्त्री , बतां तने एवं शुं दुःखनुं कारण आवी पम्युं - ते कहे ? सत्यनामाये कह्यु. “हे राजन् ! आपे कडं ते योग्य बे; परंतु म्हारो पति अकुलीनपणाथी उषित .” राजाए "तें ए शी रीते जाण्यु ?” एम पूग्युं एटले सत्यनामाये पोताना पतिनुं सर्व वृत्तांत कही आप्यु. वली तेणे का के, “हे पृथ्वीनाथ ! म्हारे एनी साथे घरवालथी सरयु. हवे आप एवं करो के, मेथी हुं हमेशां शु६ एवं शीलवत पालुं.” पढी राजाए कपिलने बोलावीने कडं के, “दे न ! आ त्हारी प्रिया सत्यनामा घरवासयी वैराग्यवाली अने, माटे तुं पोताना परिग्रहथी ते स्नेह विनानी स्त्रीने त्यजी दे के, जेथी ते पोताना पिताना घेर रही कुलने योग्य एवो धर्म आचरे,"कपिले कहूं. “हे देव ! हुं एना विना कणमात्र रहेवा समर्थ नथी, माटे एनेशी
रीते त्यजी दवं?"राजाए फरी सत्यनामाने पूज्यु एटले तेणे उत्तर आप्यो के, ." जो ते मने त्यजी देशे नहि तो हुँ निश्चे मृत्यु पामीश.” राजाए फरी कपिलने कयुं के, “अरे तुं एने आग्रहथी पकी राखी शामाटे स्त्री हत्यानुं पाप बांधे ठे ? तुं पापथी पण नय पामतो नयी ? ए अमारी राणीयो पासे सुखेथी केटलाक दिवस रहेशे.” राजानां आ वचन कपिले मान्य राख्यां. वि