________________
(७४) ऋषिमंगलत्ति-पूर्वाई. आवी पहोच्या. आ समये संध्यावलीये पोताना पिता अशनिबेगने उर्जय मा: नी पोताना पति सनत्कुमारने तुरत प्रज्ञप्ति विद्या आपी. पी कुमार अने. शनिवेग बन्ने जणा क्रोधातुर थश्ने परस्पर युह करवा लाग्या. तेमां अशनिवेगे कुमार नपर सास्त्र फेंक्यु एटले कुमारे गरुमास्त्र मूकी सर्पास्त्रने तत्काल निष्फल करी नाख्यु. विद्याधरे आग्नेयास्त्र मूक्युं तेना नपर कुमारे वारुणास्त्र मूक्यु. विद्याधरे पर्वतास्त्र मूक्युं तेना नपर कुमारे वज्रास्त्र मूक्यु. पगी बाणनी वृष्टि करता एवा विद्याधरनां धनुष्यनी दोरी कुमारे तोमी नाखी. विद्याधरे खड़ खेच्युं एटले कुमारे तेनो हाथ कापी नाख्यो अने व्वटे बाहु युध्ने - छता एवा ते विद्याधरनुं मस्तक पण चक्रवमे बेदी नाख्यु. पठी विजयवंत एवो सनत्कुमार अनेक विद्याधरोथी परवस्यो थको वैताढ्य पर्वत नपर गयो. त्यां विद्याधरोए तेने महोत्सवपूर्वक चक्रवर्तीपदे स्थाप्यो. एक दिवस विद्याधरपति चमवेगे आवीने सनत्कुमारनी विनंती करी के, “हे स्वामिन् ! म्हारे नुत्तम रूपवंती एक हजार पुत्रीयो ने; ते सर्वेना पति आप थवाना गे, एम ज्ञानीये कडं ; माटे हे प्रनो ! तमे ते सर्वेने परणो.” पठी कुमारे ते सर्वे विद्याधरकन्यानी साथे लग्न करयु.
(वकुलमति महेशसिंहने कहे ठेके) हे महेंऽसिंह! पठी सनत्कुमार वैताढ्य पर्वतने साधी अने जिनेश्वरनी पूजा करी जेटलामां अहिं क्रीमा करवा आव्या ।
तेटलामां आजे तमे मल्या गे." आ प्रमाणे बकुलमतिये टुंकामां सनत्कुमारनुं सर्व चरित्र कह्यु. पठी सनत्कुमार वकुलमतिना घरेथी नठी महेशसिंहनी साथे वैताच्य पर्वत नपर गयो. त्यां महेंउसिंहे सनत्कुमारनी विनंती करीने कडं के, “हे स्वामिन् ! तमारा मातपिता तपारा वियोगथी बहु पीमा पामेले." मित्रनां आवां वचन सांतली चित्तमां मातापिता उपर अत्यंत स्नेहवंत श्रयेलो सनत्कुमार चक्रवर्ती विविध प्रकारनां वैमानो सहित तत्काल हस्तिनापुरे श्राव्यो. त्यां मातापिता पोताना पुत्रनी आश्चर्यकारी संपत्ति जो घणो हर्ष पाम्यां. सर्व नगरवासी लोक पण अत्यंत आनंदित प्रया.
पी अश्वसेन नूपतिये पोताना राज्यने विपे सनत्कुमारने अनिषेक करी मित्र महेंसिंदने सेनापति पदे स्थाप्यो अने पोते श्री धर्माहत्तीयने विषे चारित्र अंगीकार करी तपस्या करवा लाग्यो,