Rushimandal Vrutti Purvarddha

SR No.: 010819
Original Sutra Author: N/A
Author: Shubhvarddhansuri, Harishankar Kalidas Shastri
Publisher: Jain Vidyashala Ahmedabad
Publication Year: 1901
Total Pages: 487
Language: Hindi, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari
File Size: 37 MB

Page 69

( ६‍ )
ऋषिमंगलवत्ति - पूर्वा ६.
पत्री तेन दंमरत्नवमे अष्टापद पर्वतने मेखला रहित करचो. आटलं क
स्वाथी तेमने तृप्ति नहि, तेथी ते ए ए पर्वतनी चारे तरफ खाई खोदवा मांमी अने ते तेमले पहेला पाथरा सुधी खोदी एवामां अग्निना समान कांतिवालो नागेंs त्यां श्रावी तेमने कदेवा लाग्यो: “दे कुमारो ! तमे प्रां खाइ खोदवावकरीने श्रमारा निवास स्थाननो जंग न करो. " कुमारोए कह्युं. " आ पृथ्वी कोनी बे ? ” नागेरे उत्तर आप्यो के, " हे श्रेष्टो ! ए तमारी बे. " राजकुमारोए क. "जो एम बे तो पढ़ी प्रमारी पृथ्वी मां खोदता एवा मोने दारे ना कवानी शी जरुर बे ? तुं पोताने स्थानके जा अने दवे प बी थी बोलीश नहि. " श्रम कुमारोए तिरस्कार कस्बो एटले नागैइ पोताने स्थाने गया. पी कुमारो पण ते खाइने पाणीथी नरवा माटे गंगाने त्यां लाव्या. खाइने विषे पती एवी गंगाने जोइ प्रसन्न मनवाला ते संव कुमारोए जगत्ने पूरी देनारा सिंहनाद कस्या. पबी तेनुना सिंहनादथी अने अखंमित धारावाला जलवमे पोतानुं स्थान व्याप्त थवाने सीधे अत्यंत क्रोधातुर थयेला तेमज ज्वाजल्यमान कांतिवाला नागेंरे त्यां श्रावीने तत्काल पोतानी विषष्टिना अग्नी ते साठहजार पुत्रोने जस्मीभूत करी नाख्या. श्रा प्रमाणे
स्मीभूत श्रयेला जन्तु विगेरे साठ हजार राजकुमारोने जोइ बीजा राजा विगेरे सर्वे सामंतो विलाप करवा लाग्या वली बुटा केशवाली, कंचना हारोने तोमी नाखती, कंकणोने मांगी नाखती ने प्रति दुःखित ययेली ते कुमारोनी स्त्रियो पण विह्वल बने पृथ्वी नपर आलोटवा लागी अने विलाप करवा लागी के, "हादेव ! हा नाथ ! हा स्वामिन् ! निर्नाथ एवी अमोने व्यजी दइने तमे क्यां जता रह्या ?” आ प्रमाणे विलाप करता एवा सर्व सैन्यने मुख्य प्रधान कोमल वाणीथी आश्वासन करवा लाग्यो के, "आ संसारज असार बे; जावी अन्यथा धतुं नथी; माटे दवे सौ पोत पोताना कार्यने विषे चित्त राखो कारण के, श्रा पुत्रो शोक करवा योग्य नथी. तेन तो वहु तीर्थोने वंदना करी अने या स्थाननुं रक्षण करीने सत्पुण्य मेलवी मोक्षगतिनां पात्र थयां वे." प्रधान मंत्रीये श्रा प्रमाणे सर्व सैन्यने बोध पमामी प्रयाण कराव्यं. अनुक्रमे ते सर्वे सामंतो सदित मंत्रीयो नगरनी पासे यावी पहोच्या एटले तेन परस्पर विचार करवा लाग्या के, "हवे सगर महाराजानी पासे जड़ने एम कोस कहेशे के, "दे नाथ !