________________
(४७६) ऋषिमंगलत्ति-पूर्वाई. य त्यां रदेवानी ना कही . हे फोइ ! खरेखर आ अनीतिरूप इष्ट वेलना फलनेज तमे जाणो." कुंतीये कद्यु. “पांमवोए बंधुरूप तमारी साथे दास्य करयुं हतुं, तेमां तमे आवं कृत्य मुग्धपणाथी करयुं . तमो म्होटा गे माये ते ते सर्व सहन करता आव्या गे, तेथी तमारान्हाना-नाश्योनो श्रा अपराध पण सहन करो, हे हरि ! अही नरतखममां सर्व स्थानके तमारी प्राज्ञा वती रही ले तो पनी पांमवो क्यां जशे ? तमे तेमने खरेखर मृत्युकारी आज्ञा करी. पांमवोनां मृत्यु पनी तुरत म्हारुं पण मृत्यु थशे अने तेथी तमने न्होटो पस्तावो अशे, माटे विचार करीने तेवी आज्ञा करवी मूकी द्यो. कडं ठे के-म्होटा पुरुषो विचास्या विना कांश पण कार्य करता नथी.” कुंतीनां आवां वचन सांजली कृष्णे कोप त्यजी दीधो. काने के-लोकमां म्होटा पुरुषो निरंतर गुरुनी आज्ञा माननारा होय . पी कृष्णे कयुं. “ हे मात ! में जे कां रे ते अन्यथी न होय, माटे तमारा पुत्रो त्यांज एक म्होर्दु नगर वसावीने रहो. वली अर्जुननो पौत्र (अन्तिमन्युनो पुत्र) परिक्षित पिताना पदे राज्य करो. हे मात ! आ म्हारी आज्ञा तमारा पुत्रोए क्यारे पण नलंघवी नहि. पनी कुंतीये कृष्णना आवा कदाग्रहने जाणी तुरत पोताना पुत्रो पासे आवीने ते सर्व वात कही. पांमवो पण कृष्णन कहेलुं सांतली बहु हर्ष पाम्या. सरल हृदयवाला पांचे पांमवो श्री कृष्णना बलथी धातकीखंगना अमरकंका नगरीना पद्योत्तर राजाने जीती अने हरण करेली पोतानी प्रिया । झेपदीने पाठी लावीने कृष्णनी झाथी गंगाने तटे नगर वसावी त्यां नरतर सुखेथी रहेवा लाग्या. इतिज्ञपिमफलरत्तो पांमवचरित्रेझपद्यपहारकधातकीखंमस्थामरककापूःपतिपद्मोत्तरजयशैपदीवालनादिवर्णननामाष्टमोऽधिकारः॥॥
पठी त्यां पांमवोए पासेना अनेक राजानने युइमां जीती पोतानां पू. बना सरखं राज्य करवा लाग्या. कांठे के-पुण्यवंत पुरुषोने सुखज मल. को वखते इर्पित चित्रवाला पांमवो सन्नामां वेग इता, एवामां जराकुमार न्यां प्रावीने तेननी पागल कौस्तुन्नमणि मूक्यो. पठी मणि जोवाथी उत्पन्न यली शंकावाला पांचोए तेने पूज्यु. "हे नाई! यऽपति (कृष्ण)नां हृदयस्थः
