________________
श्री महावीरस्वामीचरित्र. (३५) त्सर्गे निवास करचो. गोशालो बारणे रह्यो एवामां ते गामना राजानो पुत्र सिंहरण विद्युन्मति दासीनी साथे त्यां कीमा करवा आव्यो. तेने जोड्ने दुष्ट शुध्विालो गोशालो हश्यो; तेथी सिंहरथे तेने खूब मारयो, गोशालो प्रधुने कहेवा लाग्यो, “हे स्वामिन् ! मने मारता एवा आ राजपुत्रने तमे केम ना कहेता नथी?” सिहार्थे उत्तर आप्यो के, “तें एवं शा माटे करयु.” परी प्रनु पाशलक नामना सनिवेशे जइ त्यां एक शून्य घरमां कायोत्सर्ग रह्या. गोशालो पण साथेज हतो, तेथी ते त्यां पण तिलका दासीनी साथे क्रीमा करीने ते शून्य घरमांयी निकली जता एवा स्कंद नामना कत्री कुमारने गोशालो हश्यो; तेथी तेणे पण गोशालाने खूब प्रहार करयो, पी नगवान् त्यांनी चंपा नगरीना रमणीय नद्यानने विषे कायोत्सर्गे रह्या अने त्यांची कुमार नामना सन्निक्शे जर त्यां रह्या. एवामां श्री पार्श्वनाथ प्रत्तुना गुणवंत शिष्य श्री मुनिचं मूरि कूपनय नामना कुंजारना घरे केटलाक साधुन सहित रह्या हता.तेमने जो
गोशाले पूज्यु के, “तमे कोण गे?".तेलए कां. “अमे निग्रंथो (साधुन) बीए." ते सांतली गोशाले कडं. “अहो तमे क्या ? अने म्हारा धर्माचार्य गुरु क्यां ? साधुए कह्यु. “ जेवो तुं ने तेवो त्हारो गुरु पण जम हशे. "मुनिननां आवां वचन सांजली अत्यंत क्रोधातुर श्रयेला गोशाले कडं के, "अरे महा मूढो!जो तमे म्हारागुरुनी नींदा करोगे तो तेम्हारा गुरुना तपथी आतमारो आश्रम तुरत नस्मरूप थइ जान.” साधुनए कडूं. "अमने कशोलय नथी." पठी गोशाले प्रनु पाले आवीने सर्व वार्ता निवेदन करी एटले सिधार्थे का. “शुइ चारित्र पालनारा ए साधुन नस्मरुप थाय नहीं. पनी निजकटपनी तुलना करता बता श्री मुनिचं सूरि रात्रीये कार्योत्सर्गे रह्या हता तेमने कुंनारे चोर बुध्थिी गले पकमीने खूब प्रहार कस्यो. एटलामां मूरिने अवधिज्ञान नत्पन्न अयुं अने ते मरण पामीने देवलोकने विषे देवता रूपे नत्पन्न अया. देवताए महिमा कस्यो तेनो प्रकाश थयो ते जो गोशालो तत्काल प्रन्नुने कहेवा लाग्यो के, “हे विनो! जून जून!! पेला साधुननी वसति बलवा लागी." पठी सिझर्थे सर्व वार्ता निवेदन करी एटले तो ते गोशालो अत्यंत विस्मय पामी गयो. वली सुगंधि जलनी वृष्टि अने नत्तम पुष्पनी वृष्टी जो वधारे क्रोधातुर श्रयेलो गोशालो सूतेला बीजा साधुन पासे जइ या प्रमाणे क