________________
___ पांमव चरित्र. (४३१) क्तिथी त्हारा नपर प्रसन्न थयो ढुं, माटे हवे हुं लोकोने मारीश नहि; परंतु तुं । एक म्हारं चितकार्य कर अने ते एज के, तुं हमेशां मने एक एक माणस
पापीने परी तुं प्रजासहित दीर्घकालपर्यंत सुखी थयो तो रहे." आ वात राजाए अंगीकार करी एटले ते दैत्य शीलाने संहरी चाल्यो गयो. (देवशर्मा नीमसेनने कहे ने के,) ते दिवसथी मांमीने हमेशां कुनाकुमारीना हाथथी लखायला नामवाला माणसने राक्षस पासे पोतानो वारो आपवा जवू पमे वे. हे नत्तम पुरुष! पूर्वनवना पापयोगथी आजे म्हारा नामनी पत्रीका (चीठी) आवेली अने आ राजपुरुषो पण मने तेमवा माटेज आवेला ने. अरे नाइ ! एक दिवस राजाए को केवलीने ए राक्षसना नाश संबंधी पूज्यु इतुं, ते नपरथी ए महात्माए पांमवोधी ए राक्षसनो नाश अवानुं कडं बे; परंतु ते पांमवो तो हजु अहिं आव्या नहि अने आ म्हारुं मृत्यु तो आवी पहोच्यु." देवशर्मानां आवां वचन सांजली तथा तेने नयातुर जोश्ने तेनां :खथी बहु दुःखी श्रयेला तथा दयावंत चित्तवाला नीमसेने मनमां विचार कस्यो के, धिक्कार ! धिक्कार !! आ म्हारा शरीरने अने पौरुषार्थने के जेना वमे में बीजा जीवोनी रक्षा पण करी नहि.” पनी जीमसेने देवशर्माने कडं के, "अरे ! तुं प्राजे अहिं रहे हुं त्हारा बदले जानं बु.” नीमसेनना आवा सत्वथी हर्ष पामेला विप्रे कां. “ निश्चे तमने आ घटे , कारण परोपकार करवामां प्रीतिवंत पुरुषोने देहादि सर्व तृण समान ; परंतु हे सुंदर! सौने म.. नुष्यंपणु तो सर , तेमां हुं राक्षस पासे तमारुं नक्षण करावं अने म्हारां जीवितर्नु रक्षण करूं तो तेथी करीने पण हुं कांश चीरंजीवी थवानो नथी." श्राम कहेता एवा ब्राह्मणने आग्रहणी घरे राखी विश्वना मनुष्यो नपर नपकार करनारो नीमसेन राजपुरुषोनी साथे राक्षसना घर प्रत्ये गयो भने त्यां शीला उपर सूतो.
हवे.पेलो राक्षसराज अनेक दैत्योनी साथे त्यां आव्यो अने शिला नपर सूतेला महाकायवाला नीमसेनने जोश हर्ष पामतो तो पोताना सो बतीयोने कहेवा लाग्यो. “अहो! आजे आ कोइ महा शरीरवालो पुरुष श्राव्यो देखाय . निश्चे दुधातुर एवा आपणने आ एकधीज बहु तृप्ति थशे." आ प्रमाणे कहीने पठी कुधाथी जमी गयां नेत्र जेनां एवो तथा आक.