________________
पांमव चरित्र. (४१ए) ध्यान करता एवा ते जटाधर महामुनिने प्रणाम कस्वा. पापनो नाश करनार गुरुए पण तेना उगंधश्री काश्क पोतानुं नाक वांकु करीने दर्जना आसन नपर विनयश्री बेठेली ते उगंधा प्रत्ये आ प्रमाणे कहूं." हे वत्से! उर्ग'धना दोषधी व्याकुल बनेली तुं, आ वनने विषे केम आवी बु ? त्हारा देहथी नुत्पन्न श्रयेलो आ मनुष्योने पुःखकारी उर्गंधनो समूह केम नल्लास पामे?" मुनिनां आवां वचन सांजलीने पुःखश्री पीमा पामेली उर्गंधा रोती उती कहेवा लागी. “हे मुनि ! हुं जा{बु के, पूर्वकर्मने लीधेज आ म्हारा शरीरथी उगंध प्रसरे . हुं बाल्यावस्थाथीज दुःखवमे तपायमान अश् . आ गधने लीधे पतिये पण मने त्यजी दीधी . बहु तीर्थने विषे ब्रमण करता उता पण मारा आ गंधनो कय थयो नहि. हे मुनिश्वर ! तमे धर्मदानथी निश्चे सर्व मनुष्योना निरंतर आधाररूप गे, माटे पूर्वजन्मनां पापथी गेमावीने मने कणमात्रमा आ संसार समुश्थी तारो." मुनिये फरीथी कवू. “ हे वत्से ! मने तेवं ज्ञान तो नथी; परंतु तुं शत्रुजयना मध्यप्रदेशने विषे रहेला श्रीरैवताचल पर्वत नपर जा. त्यां निरंतर सतीपणाने धारण करती अने जिनेश्वरनी नक्तियुक्त तुं, श्रेष्ट मुनिये बतावेली विधि प्रमाणे गजपदकुंभथी जलला. वीने स्नान करजे के, जेथी तुं रोगरहित यश.” मुनीश्वरना आवां वचन सांन्नलीने उगधा तेमनां चरणने नमस्कार करी हर्षवमे गिरनार पर्वतर्नु मनमा स्मरण करती उती शत्रुजय तरफ चाली. निरंतर प्रयाण करती एवी ते अनुक्रमे केटलाक दिवसे श्रीशजय तीर्थ प्रत्ये आवी पहोची. त्यां विश्वे सेवन करेला श्रीआदिनाथने जोश हर्ष पामेली गंधाए लक्तिथी प्रजुने वंदना करी. पली प्रदक्षिणा करीनेते, श्रीनेमिनाथ प्रनुने नमस्कार करवा माटे तथा पोतानां पूर्वकर्मनां पापसमूहोनो नाश करवा माटे श्री गिरनार तरफ जवा निकली.
अति पवित्र स्वन्नाववाली सुगंधा अनुक्रमे गिरनार पर्वत नुपर जश् अने गजेंसद कुंमने जोश हर्ष पामी. श्री अरिहंत प्रनुना मंदिरने विषे अने गजपदकुंकने विषे प्रवेश करवाने असमर्थ एवी ते जुर्गंधा प्रथम बहार रहीने गजपदकुंमनुं जल मगावी स्नान करवा लागी. अनुक्रमे सात दिवसमां ते उगधा पोतानां शरीरनो धुगंध नाश पामवाश्री सुगंध देहवाली अइ. पठी हृदयमां नत्पन्न श्रयेली नक्तिवाली ते श्री जिनेश्वर, पूजन करवा माटे जिनमंदि.