________________
(४७)
ऋषिमंमलत्ति-पूर्वाई. करवा गयो हतो, एवामां त्यां कुंतीना हस्तकमलथी महा वज समान देह.. वालो नीमसेन बालक, पृथ्वी नपर पमी गयो. जाणे ईवज मुक्युं होयनी? एवा नीमसेनना पम्वाथी नीचे रहेली सर्व शिलान घंटीना योगथी कोम। ल चोखानी पेठे तत्काल चूर्णरूप श्रश् गइ. “आ कुमार महावज्रकाय ." एम कहेता एवा देवतानए, अक्षतांग (जेना शरीरने विषे जरा पण नथी वाग्यु.) एवा ते बालकने लश्ने कुंतीने आप्यो; जथी ते अंधकवृष्णिराजानी पुत्री कुंती, पांमुराजा सहित बहु हर्ष पामी. पठी कुंतीये महा पुण्ययोगयी अवसरे त्रीजा गर्नने धारण करयो. आ वखते तेणे स्वप्नामां ऐरावतहस्ति नपर वेठेला इंश्ने जोयो. "शुं हुं ते हायमां धनुष्य धारण करीने अनेक दैत्यने दली नांदुं अथवा तो शत्रुनना वक्षस्थलने चूर्ण करी ना" या प्रमा
तेणे दोहन उत्पन्न अयो हतो. पठी पूर्ण अवसरे कुंतीये, विश्वमां नत्कृष्ट अने सूर्य समान देदिव्य अंगवाला एक पुत्रने जन्म आप्यो. आ वखते आकाशमां देवतानए “ आ इंपुत्र अर्जुन " एम म्होटो ध्वनी करीने अप्सरानना नाच अने वाजींत्रोना शब्द पूर्वक पुष्पनो वर्षाद वरसाव्यो. पांमुराजाए पण पुत्र जन्मनो म्होटो नत्सव कस्बो, माकीने पण कुलरूप समुख्ने नल्लास पमामवामां चंप नकुल अने सहदेव नामनां बे पुत्रो श्रया. महाराजा पांमु या पांच पुत्रोए करीने पृथ्वीने विषे वहु शोन्नतो हतो. धृतराष्ट्र राजाने पण अनुक्रमे शत्रुनो नाश करवानी छावाला सो पुत्रो थया. ते सर्वे शास्त्रमा कहेली कलानना समूहना जाण अने कुलने आनंद आपवामां चंदनवृत समान श्रया. सो पुत्रोए करीने धृतराष्ट्र राजा संपूर्णपणाने पामेला कौरवपकीने प्रवोध पमामनारा अने तारानथी विंटलाएला चंनी पेठे बहु शोन्नतो हतो.
हवे एक दिवस पांमुराजासहित कुंती यात्राने माटे नासीकपुरप्रत्ये गइ. त्यां तेणे चंप्रल तीर्थकरनुं म्होटुं नवीन चैत्य कराव्युं. जिनेश्वरनी पूजा, भारती, नृत्य, दानादि सर्व क्रीया करीने पुण्यधी पवित्र अंगवाली ते पोता. ना पतिनी साथे पोताना नगर प्रत्ये श्रावी. जे मनुष्य था नासीक नगरने वि.
प रहेता श्री चंपन्न तीर्थकरने नक्तिथी प्रणाम करे ठे, ते श्रावता जवने । विष बोधी बीजने पामी अंत उत्तमगतिने पामे . सत्यवाणीवालो अने पो