________________
(३७) ऋषिमंमलरत्ति-पूर्वाई. अपराध नहि करूं." अतिविनयवंत पंथक शिष्यनां आवां वचन सांजलीने. अति गाढ मोह निशनो नाश थवाथी ते सेलक गुरु बोध पाम्या, तेथी ते वि. चार करवा लाग्या. “ हा हा ! नत एवा मोहरूप नुतपतिने वश्य श्रयेला) मने धिक्कार ! धिक्कार !! जे में संसारना नयने दूर करनाकं चारित्र दा. री दीधुं. अहो ? में म्होटां राज्यने त्यजी दक्ष निर्मल चारित्र आदरयुं इतुं अने वहु प्रयासथी सर्व शास्त्रनो अभ्यास कस्यो हतो तां लोनथी लोपाइ गयेला बोधवालो हुं कांश करी शक्यो नहि. हा! इंश्योनो मार्ग नाश पामवाथी हवे ते सामर्थ्य क्याथी होय ? साधुन एक अतिचारनी आलोचना न ले तो निश्चे बोधीवीज उर्लन थाय एटलं नहि; परंतु बहुकाल पर्यंत संसारमा न. मवु पर्छ. में रसना इंश्यिना लोनथी बहु काल पर्यंत निश्चे असंख्य अतिचारो सेवन कस्या . तो हुं तेमनाथी शीरीते बूटीश.? दा मने धिक्कार थान! धिक्कार थान !! हवणां हुं पोतेज म्हारा आत्माने संसारनां मूल रूप पापोना समूहयी नारं अने शास्त्रमा कहेली युक्तिश्री आलोचना ला फट आवा पुराचारश्री निवृत्ती पामुं." अहो ! बहु विनीत एवा सर्वे शिष्योमां पण आ पंथक मुनिने धन्य , कारण के, अति प्रमत एवा मने ते बहु नक्तिथी सेवे वे. वली चारित्र पालवानी बुध्विालो अने सावधान एवो ते पंथकमुनि निरंतर व्रत पालतो तो म्हारी पासे रहे ." आम विचार करीने सेलक गुरुए पंकने कां. "हे सुसाधु पंथक ! महा मोदनिशने नाश करनारा त्हारा वचनश्री हुं प्रबोध पाम्यो ."
पठी सेलक सूरि सर्व क्रीया करीनूपतिनी रजा लइ वीजे स्थानके वि. हार करी गया, त्यां वीजा वहुश्रुत साधु पासे पोताना सर्व दोषनी आलोचना ला ते महामुनि, पंथक साधुनी साये व्रत पालवा लाग्या. विशुइ चारित्रवाला सेलक सूरिने मोदनिशथी निर्मुक्त अयेला जागी सर्वे विनीत शिष्यो तु. रत तेमनी सेवा करवा लाग्या. परस्पर धर्मानुरागमां प्रीतिवाला ए मुनीश्वरोनी माथे सेलकमृरिये प्रमाद त्यजी दर वहुकाल विहार कस्यो. पठी अंत स. मये गुणोथी गरीष्ट एवा ते गुरु, मोक सुखनी चा करता उता पोताना स.
परिवार सदित शत्रुजय पर्वत नपर गया. त्यां एक मासर्नु अनशन कर। श्री मलक महामुनि. सर्व माधुन महित निरंतर आनंदमय एवा मोदसुखः ।