________________
थावच्चा पुत्रनी कथा.
( ३८३ ) दर्शन ! पूर्वे तुं बहु विनयवालो म्हारो जक्त हतो तो हवणां मने देखीने तुं केम जो यतो नथी तेम वंदना पण करतो नथी ? वली आसन पण आपतो नी, तो हे महाभाग ! तें वो कया गुरु पासेश्री श्रविनय मूलरूप धर्म - गीकार को बे ? " आ प्रमाणे शुक गुरु कहता हता एटलामां श्रवसरनो जाण सुदर्शन शेव आसनथी जो यह आदरसत्कार करी तेमने श्रासने बेसारीने आनंदी कदेवा लाग्यो के, " हे गुणइ ! मने धर्मप्राप्तिनुं स्वरुप सांनलो. दवणां इछित फल आपवामां कल्पवृक्ष समान श्री नेमिनाथ जिनेश्वर जयवंता वर्ते बे. तेमना श्रावचा पुत्र नामे विनयवंत शिष्य, पृथ्वी नपर विहार करता करता अहिं नीलोद्यानसां समवसस्या बे, तेमनी पाथी हुं आ विनयधर्म पाम्यो बुं. " नावि विवेकवाला अने परिणामे सुंदर मतिवाला शुक गुरु क. " हे शेव ! आजे व्हारा गुरु पासे जइए ते जो म्हारा प्रश्नना उत्तर प्रापे तो हुं निश्वे तेने जक्तिथी वंदना करीश तेम तेनुं वचन पण मान्य राखीश. नहिं तो हुंज तेने प्रश्नश्री निरुत्तर करी नाखीश. " ग्राम कहीने शुक गुरु सुदर्शन शेठ सहित यावच्चा पुत्र सूरिनी पासे जवा निकल्या.
नीलोद्यानमा गुरुनी पासे जर तेमने नमस्कार करया विनाज ग्रासन पर बेसी शुक गुरु ते महासूरिने या प्रमाणे पूग्धुं. " हे पूज्यो ! तमारी / यात्रा सुखे निर्वहन थाय बे ? यापनिय पण तेमज बे ? वली अव्याबाधपणुं तेमज प्राशुक विहार तेवोज बे.?" यावच्चा पुत्र सूरिये कह्युं. “हे महाशय ! मने ए चारे वस्तु बाघ करती नथी." शुक गुरुए " ए कइ ? " एम फरी पूठ्यं एटले यावच्चा पुत्रसूरिये या प्रमाणे विस्तारथी कयुं. " ज्ञान, दर्शन, चारित्र, तप ने संयमादिके करीने जे यतनारूप प्रवृत्ति कराय बे तेने जिनेश्वरोए या - त्रा मानी बे. वली इंडिय ने नोइंडिय एवा भेदथी यापनीय वे प्रकारे मा
"
वे. वली ते पांच प्रकारे पण कल बे. तेमां इंडिय यापनीय या प्रकारे. म्हारी नेत्रादि वाह्य इंदियो कोइथी नहिं हसाएली तेमज वश्य वर्ते वे, ते ss यापनीय कहेवाय बे की अने शांत थयेला क्रोधादिके करीने जे चित्त तपीजतुं नथी तेमज प्रति निवृत्तिवालुं रहे बे, ते नोइंडिय यापनीय कहेवाय बे. तमे म्हारा शरीरने विषे अव्यावाध - कुशलपणुं, पूढचुं तेना उत्तरमां कहुं हुं के म्हारा शरीरने विषे वायु संबंधि, पीत संबंधी ने कफ सं