________________
थावच्चा पुत्रनी कथा. (३१) विगेरे पांचसो प्रधान हता. थावचा सूरि अनुक्रमे विहार करता ते नगरमा श्राव्या; वनपालकनां वचनश्री गुरुना आगमनने जाणीने सेलक नूपति पोताना स्त्री, पुत्र, मंत्री विगेरे परिवार सहित सुगुरु पासे आव्यो. त्यां तेणे श्रहाथी साकरना रस समान मधुर देशनानुं पान करी साधुनी सेवारूप श्रेष्ठ धर्मने अंगीकार करयो, गुगनी खाणरूप थावञ्चासूरि पण ते नूपतिने केटलाक दिवसमां धर्माधर्मनो जाग करी अन्यस्थले विहार करी गया. अनुक्रमे ते महामुनि सौगंधिका नामनी नगरी प्रत्ये आवी पहोच्या. त्यां तेमणे परिवार सहित नीलअशोक नामना नद्यानमां निवास करयो. पगी नगरवासी सर्वे लोको सूरिनी धर्मोपदेशनाने सांगली जिनेश्ना धर्मने विषे गाढ वासनावाला थया.
आ वखते चार वेदरूप समुश्ने मधन करवामां प्रविण, विशेषे सांख्य मतनां सर्व शास्त्रनो जाण, सर्व संन्यासीयोमां मुख्य अने मनुष्योने मान्य एवो शुक नामे प्रसिध्द संन्यासी एक हजार शीष्यना परीवारथी सर्व पृथ्वी नपर फरतो हतो. सौगंधिका नगरीमा ते संन्यासीनो नक्त सुदर्शन नामे एक शेठ रहेतो इतो. तेणे थावच्चा पुत्र मुनिना सत्य गुणो सानटया, तेथी ते विचार करवा लाग्यो. "जो के हुं गुणना समुप शुक गुरुनो निरंतर नक्त । बु. तो पण म्हारे म्होटा अतिथियो, दर्शन करवू जोइए." आम विचार क
रीने पोताना परिवार सहित ते सुदर्शन शेठे परिणामे सुंदर बुध्विमे नद्यानमा थावचा पुत्र सूरि पासे जश्तेमने नमस्कार करया, पठी देशनाने अंते शेठे विनयथी सूरिने पूज्यु के, “ हे नगवंतो! तमे कया धर्मने सुखदातार कहो गे?" सूरिये कहूं. "हे महाशय! अमे तो सर्व लोकमां अति शुरु एवो विनय मूल धर्म सर्व प्रकारनां सुखनो दातार मानीए बीए. हे बुध्विंत! ते विनय श्रावक विनय अने साधु विनय एवा नेदश्री मुख्य बे प्रकारनो ने. तेमां पहेला विनयमां निर्मल एवां पांच अणुव्रत, त्रण गुणवत, चार शिक्षाबत अने अगीयार पमिमा कदेली . आ प्रमाणेना पहेला विनयने नत्कृष्ट रीते पालनारो पुरुष अच्युत देवलोक प्रत्ये जाय . वली श्री जिनेश्वर एवा नेमिनाथ प्रन्नुए कहेला पंच म'हाव्रतरूप बीजा विनयने पालनारा पुरुषो श्रोमा कालमां सिदिपामे ." पली सूरिये ते सुदर्शन शेग्ने पूग्युं. " हे शेठ! तमने कयो धर्म इष्ट दे, ते