________________
थावच्चा पुत्रनी कथा. (३७) होय ते आपीने हुं त्हारो मनोरथ पूर्ण करूं; परंतु म्हारां वचनथी हवणां तुं देवतानी पेठे लोगोने नोगव, वली म्हारा हस्तनी गयामां निवास करता एवा तने दीर्घकाल पर्यंत कोइ पण नय अवानो नथी तेमज त्हारी माता अने स्त्रीयो पण तेथी हर्ष पामशे, माटे हे महानाग ! हवणां तुं व्रत कष्टनी वात त्यजी दइ निःशंकपणे पोतानी स्त्रीयोनी साथे लोगोने नोगव." श्री कृष्णनां आवां वचन सांजली थावचा पुत्रे का. “हे नरें ! जो आप म्हारी जरावस्थारूप पिचाशणीने गली जवामां मंत्रवादी हो अने सन्मुख आवती एवी मृत्युरूप महाघाटीने नलंगाववाने समर्थ हो तो हुं तमारा हस्तनी गयामां सुखेकरीने निवास करूं." श्रावचा पुत्रनां आवां वचनथी विस्मय पामेलां चित्तवाला कघणे का. “हे वत्स ! त्रण जगत्मां देव, दैत्य, इं, महा चक्रवर्ती अथवा तो बीजो कोश पण ते बन्नेयी (जरावस्था अने मरणथी ) रक्षण करवाने समर्थ नमी. फक्त ए बन्नेने दलन करवामां स्वकर्मना नाशथी आत्मा एकज समर्थ ." कृष्णनां आवां तत्त्व वचन सांजली यावच्चा पुत्रे फरीथी कडं. “ जो एम ने तो हुं व्रत लश् निश्चे जरावस्थाने तथा मृत्युने नाश करीश."
परी चारित्र अंगीकार करवामां दृढ इचावाला श्रावच्चापुत्रने जाणीने अति हर्ष पामेला कृष्णे पोताना सेवकोने कह्यु. “हे अनुचरो ! तमे धारका नगरीमा चारेतरफ स्पृष्ट पमह वगमावो के, यावच्चापुत्र व्रत अंगीकार करे ; तेनी साथे महासत्ववाला बीजा जे पुरुषो वैराग्यश्री दीक्षा लेशे, तेमना घरनो सर्व नार कृष्ण पोते चलावशे अने तेनो बहु विधिधी दीक्षा महोत्सव पण कृष्ण पोतेज करशे." कृष्णे आ प्रमाणे आज्ञा करेला सेवकोए तेज प्रमाणे पट्टह वगाड्यो एटले विशालकुलमां नत्पन्न अयेला एक सहस्त्र पुरूषो बहु वैराग्यथी दीक्षा लेवाने तैयार प्रया. पठी अनुत महोत्सवमा मंगलाचार पूर्वक दीका अनिषेकने अंगीकार करी नत्तम चंदनथी लिंयाएला शरीरवालो अने सर्व प्रकारनां आलूषणोने धारनारो पावचा पुत्र पोतानी मातो अने धावमातानी साथे तुरत हजारो पुरुषोए नपामेली उत्तम पालखीमां बेगे. आ वखते पेला सहस्त्र पुरुषो पण झट पोताना बंधुननी रजा लश् चंइनी पाउल नवोनी पेठे यावच्चा पुत्रनी पाठल चाट्या. कृष्णे पोतानो मुकुट थावच्चापुत्रना मस्तक नपर वांधी चामरो सहित उत्र तेना उपर धारण