________________
थावच्चा पुत्रनी कथा. (३७५) पोताना घर प्रत्ये तेकी गयो, त्यां महा स्नेहवालो ते, मुनिने लामवा वहोराववा तैयार अयो. पठी संतोषना समुप ढंढण मुनि विचार करवा लाग्या के, “पूर्वे में उपार्जन करेलुं अंतराय कर्म शुं कय थर गयुं ?" पी निकादोषश्री रहित एवा ते लामवाने लइने ढंढण मुनि श्रीजिनेश्वर प्रनुनी पासे आव्या. त्यां ते लगवानने पूबवा लाग्या के, "हे प्रन्नो! आजे म्हाळं सर्व लानांतराय कर्म शुं कय पामी गयुं के, जे मने पोतानी लब्धिथीज निर्दूषण एवं मोदकान मव्यु?" अरिहंते कह्यं. “हे मुनि! हजुं तमारुं अंतराय कर्म बाकी , माटे आ पोतानी लब्धिथी श्रयेलो लान नथी; परंतु कृष्णनी लब्धिथी . कारण कृष्णे तमने नक्तिथी वंदना करी ते ए शेठे दीठी, ए नपरथी तेणे तमने मोदकवसे प्रतिलान्या .” प्रनुनां आवां वचन सांजली ढंढण मुनि विचारवा लाग्या के, “बीजानी लब्धिधी प्राप्त प्रयेला मोदको मने निश्चे कस्पता नथी." पठी प्रन्नुने नमस्कार करी शुरु नूमि प्रत्ये गयेला ते मुनि, त्यागनी श्चाधी ते मोदकोने चूर्ण करवा लाग्या. एकज नपवासना पारणाने दिवसे जे कांश प्राप्त श्रयेला अनने तुरत लक्षण करवामां नत्साहवंत श्रयेला बीजा बहु माणसो होय छे; परंतु घणा कालना तपने अंते आवा मोदकोने त्यजी देवामां ते एक ढंढण कुमारज समर्थ , बीजा नथी.पी विधिपूर्वक बन्ने । हायवमे मोदकानो चूर्ण करता ए मुनिये तत्काल पोताना सर्व घाति कर्मोने पण चूर्ण करी नाख्यां. आज वखते ते महामुनिने केवलझान नत्पन्न अयु; तेथी संतोष पामेला देवतानए तेमनो केवल महोत्सव करयो. जेवी रीते ढंढण मुनिये बहु धीरजथी पोतार्नु तप निर्वहन करी नत्तम केवलज्ञान प्राप्त करयुं तेवी रीते बीजा साधुनए पण पापनो बेद करवा माटे तप करवं.
॥इति ढंढण मुनिनी कथा.॥
इनकुलबालियान, सुपरिचतान जण बत्तीसं॥ जस्स य निरकमणमहं, दसारकुलनंदणोकासी ॥३३॥ जो पुरिससहस्संजुन, पवइन नेमिपायमूल म्मि ॥ सो यावच्चापुत्तो, चनदसपुवी सिवं पत्तो ॥३३ ॥