________________
श्री रथनेमिनी कथा. (३थए ) स्थामां जिनेश्वरे कहेला धर्मने शुभ नावथी पालिशं.” रयनेमिनां आवां कानने विषे शूल समान वचन सांजलीने पण मेरुपर्वतना शिखरनी पेठे स्थिर रदेली राजीमतीये कडं. “अरे मूढ ! तुं श्री अरिष्टनेमिनो बंधु तेमज शिध्य अश्ने निर्लऊनी पेठे म्हारी आगल सर्व प्रकारे कुल, शील तथा व्रतने विरोध करनारूं, मुक्तिमार्गने रोकनारूं तथा नरकमार्गने देखामनारुं आ शं बोले ? नोगो फक्त आरंन्नमांज मधुर, परंतु अंते तो बहुज कमवा लागे बे; माटे जो तुं आत्माने विषे स्पृहा राखतो होय तो तेथी विराम पाम. जो के तुं रूपथी कामने जीतनारो , यौवनथी पण तेवोज . वली त्हारी क्रीमा कृष्णथी अधिक ले तो पण हुं त्हारे विषे रुचि करती नथी. आ जीव नाशवंत स्वन्नाववाला, अति तुब अने अंते महा उःखकारी एवा असंख्य लोगोने जोगवीने पण तृप्ति पाम्यो नथी. जन्म जरा अने मृत्य रहित एवा शाश्वत सुख श्छनारा संत पुरुषो तो निरंतर पोताना आत्माने विषे शीलवतने पाले ने.हे साधो ! जरा विचार तो कर के, पूर्वे बे प्रकारना विषम रागाने त्यजी देनारा पुरुषो शीलवत लोपवाथी आ संसारने विषे नम्या . अरे सौम्य ! तुं पोताने स्वाधिन एवा जे जे नोगो जूए ने तेने तेने विषे जो आवी रीते हठथी प्रीति करीश तो तने धीरज क्याथी अशे, माटे एक एकांत सुखना स्थानरुप मोकनेज स्वीकारी बीजा कोश्ने विषे अनुरागवालुं मन न कर,"
राजीमतीनां आवां अमृतमय हितकारी वचन सान्नलीने रयनेमिये पोतानुं मन नूमिनी पेठे चारित्रने विषे स्थिर करयुं. पठी कामक्लेशने नाश करता बता ते महामुनि, पोताना शीलमय तेजश्री सूर्यनी पेठे शोनवा लाग्या. वली ते रथनेमिये “ मने मिथ्या दुष्कृत हो.” एम राजीमतीनी क्षमा मागीने चारित्रने विषे धीरजपणुं धारण करयु. पठी वैराग्यने पामेला ते बन्ने जणा नत्तमन्नावने लीधे एक वर्षमां केवलझान पाम्या. अनुक्रमे गुणना समुरुप ते बन्ने जणा पांचसो वर्ष सुधी केवलझान संपत्तिने नोगवी कर्मकयथी मोरुपद पाम्या. राजीमती अने रथनेमिये चारसो वर्ष ग्रहावास, एक वर्ष चारित्र अने पांचसो वर्ष केवलीपणे निर्गमन कस्या. हे नव्यजनो! त्रण जगत्ने विषे ब्रह्मचर्य व्रतने प्रसि: करनालं अने श्री नेमिनाथ तथा राजीमतीना संबंधथी पवित्र श्रयेद्धं रश्रनेमि मुनिनु चरित्र सांजली तमे विषया