________________
( ३३४ )
ऋपिमंगलवृत्ति - पूर्वार्द्ध.
पेलुं पोतानुं राज्य पण त्यजी दइ जेणे शीघ्र चारित्र अंगीकार कर बे, ते तमारां राज्यने शा माटे लेशे ? धिक्कार वे धिक्कार वे तमारा शून्य चित्तपणाने ! ! अने धिक्कार बे धिक्कार बे तमारा दुर्बल एवा कानने ! ! ! जे तमे क्रूरं / देशी ए पुरोहितनी पासे साधुनने मराव्या. अरे ! जेणे अग्निहोत्रनी पेठे 'दयारूपी गुणाने अग्निमां वाली नाख्या बे ते पापी पुरोहितनुं नाम पण केम लेवाय ? हे नृप ! वधारे शुं कहुं जे थवानुं दतुं ते ययुं; परंतु निश्वे देश सहित तमारो थोमा वखतमां नाश थशे. अरे ! पोताना बंधु स्कंदकनो व्यर्थ वध सांजलीने पोताना मंदिरमां जीवती रहेली पुरंदरयशाने ( मने ) धिक्कार
1
धिक्कार वे !! " आ प्रमाणे शोक करती एवी ते राणीने श्री अरिहंत प्र जुनी मान्यकारी एवी साशनदेवीये त्यांथी नृपामीने तुरत श्री मुनिसुव्रतनाथ जिनेश्वर पासे मूकी. त्यां ते विरक्त चित्तवाली राणीये अरिहंत प्रभु पासे व्रत अंगीकार कर. योग्यज बे, सत्पुरुषोने केवल संसांरना त्यागने माटेज वैराग्य उत्पन्न थाय बे.
दवे स्कंदक मुनि, पोते करेला नियाणाथी अग्निकुमार देवतांने विषे संपूर्ण पर्याप्तिवालो एक मूहुर्त्तने अंतरे देवता थयो. दिव्य पलंगथी उठेला ते देवता अवधिज्ञानी पोतानो पूर्वजव जोयो, तेथी ते बहु क्रोधातुर थयो. पठी क्रोधरूप अग्निश्री प्रलयकालना अमिनी पेठे प्रति ज्वाजल्यमान एवा ते देवताए तुरत कुंभकार नगरप्रत्ये श्रावीने मेघनी पेठे खेरना अंगारानी वृष्टि करी, जेश्री देश तथा नगर सहित दंरुकानि राजा स्मरूप थयो. अहो ! अ 'वर्सी पुरुषांना कुसंगथी म्होटा पुरुषोनो पण नाश थाय बे. वराक एवो पालक पुरोहित अभिवमे जस्मीभूत यज्ञ नरके गयो. आहा ! पाप वृत्तिवाला जीवो पोताना अने परना मृत्युने थें थाय वे. अहो ! जेम स्कंदकसूरि आपत्तिने विषे पण पोताना शिष्यो सहित कमाधारी यया, तेम उत्कृष्ट मोक्ष सुखनी स्पृहा करनारा वीजा श्रेष्ठ साधुनए पण तेवाज (कमाधारी) वुं. ॥ इति स्कंदकसूरिनी कथा ॥