________________
श्री पद्म बलदेव चरित्र.
( १७३) चो. त्यां तृषाथी आकुल ययेलो ते अश्व पाणी पीवा माटे सहसा कादवथी नरेला तलावमां पेो अने तेमां खूच्यो. ज्यारे अश्व कादवमां खूची गयो त्यारे प्रतिनंदि राजा तेना उपरथी नीचे उतरी तटे आव्यो, एटलामां तेनी सेना पाल प्रावी पहोची. पी सौए नोजननी तैयारी करी. आ वखते ते श्री राम मुनि पारणाने अर्थे त्यां श्राव्या. प्रतिनंदि भूपतिय तेमने दर्षथी प्रतिलाच्या, तेथी तेने वन पण नगर समान जलायुं देवतान्ये ते वखते यतिदाननां पुण्यश्री सुवर्णवृष्टी करी. कांबे के - घरने विषे, वनने विषे, व्हार अथवा अंदर सर्व स्थानके पुण्यनुं फल तो निश्वे मले बे. पढी पारणुं करीने निर्मिमानी महामुनिये संसारनो नाश करनारी धर्म देशना श्रापी, राजा श्रावकधर्म - गीकार करी पोताना पुण्यने वखाणतो बतो नगरमत्ये श्राव्यो. पी महामुनि राम, कोटि जुपतियोने श्रेष्ठ सिद्धि श्रापनारी कोटिशिलाप्रत्ये गया. त्यां ते तुरत मन, वचन अने कायाने रोकी शुद्ध जावश्री ध्यान करवा लाग्या. आ - वसरे सीता सुरें श्रवधिज्ञानथी रामने केवलज्ञान आपनारा ध्यानने विषे तत्पर थयेला जाली पोताना मनमां विचार के, "आ राम म्हारा पूर्व नवने विषे प्राणनाथ दता, माटे हवे पती जो ए संसारी थाय तो हुं पण तेम
साधे रहूँ. ari पण कामदेवना म्होटा विकारथी एमना उत्कृष्ट ध्याननो नाश करूँ. " ग्राम धारी सीतें अनेक देवांगनान सहित त्यां आव्यो. पती तेले दिव्य विकार उत्पन्न करनारी सीतानी आकृति धारण करीने रामने क. " हे प्रिय ! हुं प्रपनी प्रिया सीता हुँ. में ते वखते सहसात्कारे दीक्षा लीधी दती, परंतु आपनो वियोग सहन न करी शकवाथी दीक्षानो त्याग करी फरीबी आपनी पासे आवी कुं. " आम सीतारूप इंडे, महामुनि रामने ते ते असंख्य विकारोधी कोन, पमानवा मांगचा; परंतु मेरु पर्वतनी पेठे ध्यानमां लीन थयेला ते मुनिनी प्रागल ए सर्व कृत्य निष्फल ययुं. एटलुंज नदि पण बन्ने घातिकर्मनो कय यवाथी ते महामुनिने केवलज्ञान प्रगट श्रयुं. सीतारूप इंडे ते वखते नृपसर्गने त्यजी दइ पोतानुं खरं स्वरुप धारण करी सुवर्णना कमल पर विराजित थयेला महामुनि केवलीने वारंवार पोतानो अपराध खमावता बता शक्तिपूर्वक वंदना करी. पी सीतें देवतान स हित तेनो केवल महोत्सव करीने धर्मोपदेश श्रवण करवा बेठो, मुनिये धर्म
३५