________________
( २६०) ऋषिममलत्ति-पूर्वाई. ले! लोक वाक्यथी में करेला अपराधनी आप कमा करो. हे देवी ! प्रथम तो गर्जना करता सिंह अने हाथीयोना समूहथी अत्यंत घोर एवा नयंकर वनने विवे जे तमे जीवतां रह्या एज तमारं मुख्य दिव्य शुं अमे नथी जाणता ? हे विदेहराजपुत्री ! तमे म्हारा सर्व अपराधोनी क्षमा करीने घर प्रत्ये चालो अने हे प्रिया ! स्वस्थ मनवाला थइ पूर्वनी पेठे म्हारी साथे अखंमित लोगोने लोगवो.” सीताये कडं. “हे नाथ! एमां कांइ आपनो अथवा नगरवासी लोकोने दोष नथी; एतो में पूर्व नपार्जन करेला अति घोर उष्ट कर्मनुं फल आवी पझ्यु हतुं. हे विनो! हवे म्हारे आ लोकने विषे तेमज परलोकने विषे बहु पुःख आपनारा विनश्वर एवा संसारना नोगश्री शरयु. हवे तो हुँ संसारवासथी मेलवेलां पापने नाश करवामां समर्थ एवा कल्याणकारी महाव्रतने अंगीकार करीश." आ प्रमाणे कहीने एज वखते महा सत्ववाली सीताये पोताना हायवती पोताना मस्तक नपर रहेला केशनो लोच कस्यो. पठी जेटलामा “अरे प्रिया! तमे आ शुं करोगे?" एम कहीने राम मूछी पाम्या तेटलामां सीताये जयनूषण केवलीनी पासे जश्ने तपस्या लीधी. पळी ज्यारे चंदननां जल विगेरे शीतल नपचारश्री सिंचन करेला राम सचेत थया त्यारे ते विलाप करवा लाग्या के, “हे प्रिया !तुं क्यां ? अने हवणां क्यां गई ?" वली पोतानी चारे वाजुए विंटलाश्ने वेठेला नामंगल. विगेरेने पण रामे कडं के, " अरे धिक्कार दे धिक्कार !! तमे मने पोताना केशनो लोच करनारी एवी जनकराज पुत्री सीताने हवणां देखामता नथी.” रामे आ प्रमाणे कडं, उतां सर्वे नूपतियो मौन धारण करीने वेसी रह्या; तेथी वधारे क्रोधातुर थयेला रामे कां. " अरे ! मरवानी चा करता एवा तमे मने आq बुःख प्राप्त थये उते पण केम नदासीपणुं धारण करो गे?” लक्ष्मणे प्रणाम करीने का. "हे विलो! या सर्वे नूपतियो आपना आज्ञाकारी सेवको ठे तेमज दे करुणासागर! या सर्व लोको पण आपनाज नक्तो ठे. सीता सतीये पोतेज मस्तक नपर लोच करी जयन्नूपण केवलीनी पासे विधिपूर्वक दिक्षा लीधी. जेम. पूर्व ! प्रापे लोकना उट वचनश्री गर्भवती ते सीताने त्यजी हती तेमज प्राप्त थ्यता सत्ववाली ए मदासतीये दवणां नत्तम व्रत धारण करी आपने त्यजी दीघा . ए महर्षि ने चार कर्मनो नाटा वायी दवणां केवलज्ञान नत्पन्न श्रयं