________________
( २४४ )
ऋषिमंगलवृत्ति-पूर्वाई.
"
वपूर्वक जैनमंदिराने विषे अरिहंत प्रजुनी नद्याननां पुष्पवमे पूजा करी. वखते जनकराजपुत्री सीतानुं दक्षिणनेत्र बहु फरकवा लाग्युं; तेथी कांइक खेद पामेली तेथे ए वात श्रीरामने कही. रामे कह्युं. " हे प्रिया ! ए सारुं नथी. ” सीताये कह्युं. “ म्हारुं रावणे हरण करयुं, एथी पण बीजुं मने शुं म्हो कष्ट प्राप्त श्रवानुं हशे ? हे नाथ ! हवणां मने आपनो वियोग न थान. " खेदश्रीपूर्ण बयेली सीता श्रावी रीते वारंवार कहेवा लागी एटले रामे कह्युं. "दे देवी ! धीरा थान ! बहु खेद करवाथी शुं ! पूर्वे करेलुं शुभाशुभ कर्म कोइनुं वृथा यतुं नथी, माटे घरप्रत्ये जान, देवपूजा करो ने श्रेष्ट सुनियोने दान आ पो. " पोताना प्रियनां श्रावां वचन सांजली धैर्यने धारण करती एवी सीता, पोताना मंदिरप्रत्ये जइने जिनेश्वरनी पूजा, मुनीश्वरोने दान अने तपनुं आचरण करवामां तत्पर थइ.
कोइ वखते अयोध्या नगरीना महाजन लोको एकता थइ रामनी पासें । आव्या एटले रामे संतुष्ट चित्तथी तेमने सत्कार पूर्वक कहां के, “दे नत्तम पुरुषो! तमारे जे कां कदेवानुं होय ते कहो. " महाजन लोकोए क. " हे विनो! मे प्रापनी आागल श्रमारी विनंती कही शकता नथी. " रामे फरी श्री कह्यं. " तमे निर्भय अने निःशंक चित्तवाला थर जे कहेवानुं होय ते कहो. " पवी से नए स्वस्थ चित्तवाला थइने कर्तुं के, " हे नृपति ! लोको एम कहे वे के, अत्यंत कामातुर चितवाला रावणे सीतानुं हरण करयुं अने ते सीता रावणना घरप्रत्ये दीर्घकाल पर्यंत रही, तो ते शुद्ध शीलवाली केस रही हो ? ग्राम वे बतां प्रौढ अने बुद्धिमान् एवा श्री रामे पूर्वना प्रेमने लीचे निःशक इ सीताने सती मानी पोतानी सर्व स्त्रीयोने विषे मुख्य बनावी. हे नाथ ! श्रावो लोकापवाद तमारी नज्वल कीर्तिरूप वस्त्रने मशना समूनी पेठे मलिन करे . तो हे नरेंइ ! याप ए लोकापवादने महावृद्धि पामेलो न करो. वली " राम परीक्षा कस्या विना सीताने पोताना घरने विषे लाव्या. ए महा श्रपवाद समस्त राक्षसोना कुलमां उत्पन्न थयेला तमारा यशनो बहु नाश करे वे." यावां महाजनलोकोनां वचन सांजली रामे म क. " तमे श्रादित वचन म्हारी ग्रागल कह्युं; तेग्री निवे तमे म्हारा जक्तजनो. हे सुजनो ! हुं पोनाना जीवितथी पण अधिक एवी सीताने माटे'
33