________________
( ५४०) ऋषिमंगलत्ति-पूर्वाई. हता. वली तेन पोतपोताना पुत्रना कुशल समाचार न मलवाने लीधे अत्यं. " त दुःखित श्रया बता “ अमारा पुत्रना कुशल समाचार आजे अथवा काले आवशे." एवी आशाश्री निरंतर पोतानुं जीवित धारण करता हता. पनी । एक दिवस अधिक महिमावाला नारदरुषि बीजा दीपथी आ हीपमा श्रावी चम्या हता, तेमणे ग्लानी पामी गयेली मुखकांतिवाली ते बन्ने राणीयोने तेमना दुःखनुं कारण पूज्युं एटले तेनए कडं के, “हे नारद ! रामलक्ष्मण नामना अमारा पवित्र पुत्रो वनवास गया हता; त्यांथी तेन रावणे हरण करेली महासती सीताने पानी वालवा माटे लंकापुरी प्रत्ये गया . रावनी शक्तिना प्रहारथी लक्ष्मण मूळ पाम्या हता; तेथी नरत राजाए तुरत पो. ताना मामानी न्हानी पुत्री विशल्याने त्यां मोकली . हवे आगल शं थयुं. हशे ? ते अमे नथी जाणता; तेथी अमे बन्ने जणीयो शोकाकुल जीए." श्राम नारदने कहीने पुत्रवियोगथी विह्वल बनेली कौशल्या अने सुमित्रा ए वने जणीयो बहु रुदन करवा लागी. नारदे कह्यु. “हे सौजाग्यवंत मुखवालीयो ! तमे चित्तने विषे खेद न करो, हुं महा नाग्यकलाना निवासरूप तमारा बन्नेना पुत्रोने थोमा समयमां अहिं लावीश.” आम नारदरुषिये मधुर वचनश्री ते वन्ने जणीयोने शांत चित्तवाली करी पोते लंकापुरीमां रावणना निवास घरने विषे आव्या. त्यां तेमणे रामलक्ष्मणने दीग. पी रामे सत्कार पूर्वक नारदने पूज्यु के, “हे मुनि ! हवणां नवीन शुंठे ? अहिं आगमनजे कारण होय ते पण कहो ? " नारदे कडं. “ तमे नाग्यवझे नोगसमृध्निा स्थानने पाम्या गे तो हवे माताननी तुष्टीने माटे अयोध्यापुरी प्रत्ये जवान प्रयाण करो. हुं तमने एज कहेवाने माटे अहिं श्राव्यो बु.” नारदनां आवां वचन सांजली पोतानी माताने मलवाने वृदिपामेली नत्कंठावाला लक्ष्मण सहित रामे पोताना सेवक अने विशेष नक्तिवंत एवा वित्नीषणने क ा के, "हे बुद्धिवंत ! त्हारा गौरवपणाथी संतुष्ट चित्तवाला अमे आटला वर्षी अहिं सुग्वेयी रह्या जीए. दवे जो तुं आशा श्रापे तो अमे अमारी माताने मलवा माटे जडए.” वित्तीपणे कडं " हे नाय ! आप अहिं सोल दिवस रहो के, जयी हुँ म्हारा सेवकोनी पासे श्रापना प्रवेशने माटे अयोध्यापुरीने सुशोजित कगवू." रामे “ एम थान." एम कडं एटले विन्नीपणे तेज वखते पोताना