________________
श्री पद्म बलदेव चरित्र.
( २३१ ) जोया एटले तो तेन गाढ चिंताथी पीमा पामता बता जेटलामां कृणवार नना रह्या तेलामां पासे रहेला प्रस्तावनी जारा करनारा पुरुषोए तुरी वाजीना शब्दयी तेमने जगाया. पढी साकेतन भूपति एवा भरत राजाए ते नामंगलादिक त्रणेने जोइ तत्काल आदरथी पूब्धुं के, " तमे शा कारण माटे अहिं आव्या बो ?” नामंकले सर्व वात निवेदन करी एटले फरी नरतनूपतिये तेमने करूं के, “हे विद्याधरो ! तमे मने म्हारा मामानी पासे लइ जान." ते नृपरथी ते त्रणे जपान ए भरतने विमानमां बेसारी क्षणमात्रमां कौतुकी मंगल एवा तेना पुरप्रत्ये पहोचामया. त्यां साकेतन नूपतिये पोताना मामा शेणघनने करूं के, “आपनी महा जाग्यवती पुत्री विशब्याने लक्ष्मणने वाली शक्तिना प्रहारना नाशने माटे ऊट मोकलो. " पी ते वखते महा हर्षवान् एवा शेणघने पोतानी पुत्री विशल्याने हजारो सखीयो सहित तुरत लक्ष्मणनो पाणीग्रहण करवा माटे मोकली. पठी भरत सहित नामंगल विगेरे सौ हजारो सखीयोवाली विशल्याने लइ चाल्या. रस्ते साकेतन पुर श्राव्यं त्यां भारतने मूकी बाकीना सौ रामनी पासे गया. अत्यंत | रूपवती एवी कन्या विशल्याने जोई शोक रहित श्रयेला राम, वानरोना समूद सहित पोतानुं कार्य सिद्ध करवाने उत्साहवंत थया. पढी रामनी श्राज्ञाथी विशल्याये कमल समान पोताना कोमल हस्तथी शक्तिना प्रदारवमे व्यथित 'श्रयेला लक्ष्मणना शरीरे स्पर्श कस्यो. आ वखते देवीना रूपने धारण करनारी तथा अत्यंत कृष्णवर्णवाली शक्ति लक्ष्मणना शरीरनो त्याग करी तत्काल - काश मार्गे जवा लागी ; परंतु पवनंजय कुमार एवा हनूमाने तेने पोताना बलथी ऊट पकमी लीधी अनेकां के, “अरे निर्दय महाकुष्ठ हृदयवाली रंगे ! तें म्हारा स्वामीने बहु पीमा थापी े तो हवे तने हुं गएात्रीमां नहि यावी शके एवी अर्थात् बहु म्होटी शिक्षा आपीश. " पढी जय पामती एवी ते शक्तिये हनूमानने कां. “ श्री धरण भूपतिये मने रावणने आपली बे. प्रज्ञप्ति विद्या म्हारी व्हेन a. म्हारो कांई दोष नथी. बलीष्ट रावणे लक्ष्मणने हावा माटे मने मूकी हती; परंतु पूर्व जवने विषे आचरेला घोर तप वाली विशल्याना अमिततेजथी हुँ हतप्रभाववाली यह बुं; जेथी हवे या लक्ष्मण पासे कृणमात्र रहेवाने हुं समर्थ नथी. हे सुनट ! हवे मने बोमी दे के, जेथी हुं चाली जानं '
""