________________
(२०) ऋषिमंमलरत्ति-पूर्वाई. नने विषे अनेक सुन्नटो ठे उतां पण सुग्रीवम्हारूं वखाण करे . हे स्वामिन्! हु जनकसुता सहित लंकाने नुखामी अहिं लावु के, पुत्रादि परिवार सहित रावणने बांधी अहिं लावू ? अथवा रावराने त्यांज मारी फक्त सीताने अदि. , लावू ? आपनी जेम मरजी होय तेम ाझा करो.” रामे हर्षित थश्ने कडं. " तमारे विषे सर्व संन्नवे ; परंतु इवणां लंका प्रत्ये जश् सीताने मलो अने एक बीजानी जागने माटे आम्हारी मुश्किा तेमने आपी तेमनुं शिखामणि अहिं तत्काल ल आवो, वली तमारे सीताने कहेवू के, हे न ! तमारा विरहानलश्री राम पुष्पनी शयाने अंगारानी गामीरूप माने.हे प्रिया! तुम्हारा वियोगयी पोताना जीवितने त्यजीश नहि. कारण के, लक्ष्मण युध्ने विषयोमा वखतमांरावणने मारशे."आम सीताना समाचार कही राम फरी हनूमानने कई ने के, “हेना! कार्यसिदिने माटे तत्काल त्हारो मार्ग कल्याणकारी पान." हनूमाने हाथ जोमी रामने कडं. "हे प्रन्नो ! हुं ज्यां सुधीमां लंका प्रत्ये जर अहिं पागे आवुप्यां सुधीमां आपे अहिंथी बीजे क्यांश जq नहि.” हनूमानए वचन रामे कबुल करयु.
पठी सुन्नटोपी विंटलायेलो हनूमान पोताना वैमानमां बेसी तेजयी वि. राजित एवा सूर्यनी पेठे आकाश मार्गे चाल्यो. रस्तामां तेणे महेंद पर्वत नपर माहेश नामना नगरने जो विचारयुं के, “आ म्हारा मातामह (मानाबाप) महें। लूपतिनुं नगर के. एरो पूर्वे म्हारी माताने घरमांधी काढी मूकी ने, माटे प्रश्रम एनी साथे युद्ध करूं.” एम धारी हनूमाने नंना वगामी. आम अकस्मात् रणसंग्रामनी नानो शब्द सांजली बलवंत विद्याधराधिपति महें सऊ अश् नगरनी वहार आव्यो. युः६ चाब्यु तेमां हनूमाने महेंने जीत्यो, ते उपरथी तेनो पुत्र प्रसन्नकीर्ति युद्ध करवा लाग्यो. हनूमाने तेने पोतानो मामो धारीमास्यो नदि; परंतु फक्त कौतुकने माटे पोतानुं बल देखामथु अने तेने रथमां बेठा उतां पकमी लीधो. यु६ करता एवा वलवंत महेश्ने पण तेणे पकमयो.. पठी हनूमाने प्रणाम करीने कर्यु. के, “हे मातामह ! हुँ तमारी अंजनानो पुत्र हनूमान हुँ. में म्हारूं वल तेमने देखामवा माटे आम करयुं . रामनी आझादी लंकाप्रत्ये जावं तुं.रस्ते अहिंाव्यो एटलामांतमे म्हारी माताने काढ। मूकी इती ते वात याद आववाने लीधे में आ तमारी साधे वृथा मदा युइ