________________
श्री पद्म बलदेव चरित्र.
( १०३ ) तानी पासे जश्ने कां. "हे शुने ! तमे कोण हो ? कोनी पुत्री बो ? अने कोनी प्राणप्रिया बो. ? हुं परस्त्रीयोने जाइ समान हुं, माटे तमारे जे दुःख होय ते मने ऊढ़ कहो. ? " विजीषणनां प्रवां कार समुना मध्यमां रहेली मिठी वीरमीनां समान वचन सांजली लका सहित जानकीये करूं. " हे सौम्य ! सावधानपणाथी सांभलो हुं जनकराजानी पुत्री अने दशरथपुत्र श्री रामनी प्राणप्रीया बुं. पिंतानी प्रतिज्ञा पालवाने माटे लक्ष्मण सहित वनमां निवास करनारा म्हारी पतिनी साधे हुं पण दंमकारण्यमां आवी हती. एक दिवस वनने विषे पितानी मरजी प्रमाणे भ्रमण करता म्हारा दियर लक्ष्मणे दिवस विषे वैशनी जालीमां रहेलुं एक महा अद्भुत खऊ जोयुं. पढी तेमणे म्यानमांथी खमने खेंची तत्काल सर्व वंशजाली बेदी नाखी एटले तो कोइ स्वविद्यानुं साधन करता पुरुषने हलायेलो दीगे. पबी पोताना चित्तने विषे खेद पामता लक्ष्मणे दयाने लीर्घे ऊट रामनी पासे आवी ते सघली वा(त कही. त्यार पढी विद्या साधन करनारनी माता पुत्रवधने लीधे क्रोधातुर as लक्ष्मणनी पाउल गइ; परंतु ते श्री रामने जोड़ने कामातुर थइ. श्रेष्ठ शीलधारी राम लक्ष्मणे तेनो आदर न कस्यो. ते नृपरथी तेणे पोताना पुत्र वनी वार्ता पोताना पतिने अने जाइने कही. पबी आकाशमार्गे अनेक दि द्याधरोनी सेना श्रावी; तेनी साधे जेटलामां निर्भय एवा लक्ष्मण युद्ध करवा गया तेटलामां पाल सिंहनादनो संकेत करी जेनुं मृत्यु पासे श्राव्यं बे एवा राव कपट करी पतिने बेतरीने म्हारुं हरण करयुं छे. हे जाइ ! हुं प्राणनो नाश ये पण शील रक्षण करीश. "
"
सीतानां श्रवां वचन सांभली नीतिमार्गे रहेलो विभीषण पोताना बंधु रावण पासे जने तेने कदेवा लाग्यो के, “दे बंधो ! तँ पोताना कुलनो अंत करनारुं शुं आरंभ्युं ? ए महासती कल्पांते पण हा वाक्य अंगीकार करशे नहि. वली तुं राम लक्ष्मणवने थोमा कामां कुलनो नाश करीश, माटे न्यायधर्मन विचारी जानकी पाठी रामने सपने स्नेहवंत बंधुननी साधे पोतानुं साम्राज्य पद दीर्घकाल सुधी नोगव." आम विभीषणे हित वचन कह्यां बतां पण रावणे पोतानी कुमतीनो त्याग कस्बो नदि. कांबे के - नसीब वाकुं दोय त्यारे शुं नयी श्रतुं ? बलग
