________________
(५००) ऋषिममलयत्ति-पूर्वाई, षो निश्चे परपुःखने नाश करवाना स्वन्नाववाला होय . पी विराधे समका वेलो सुग्रीव हाय जोमीवियोगथीःखी एवा रामने कहेवा लाग्यो के,"हे विनो! जगत्मा श्राप एकज सर्व अर्थने विषे समर्थ बो, माटे मने तत्काल म्हारा । . राज्यने विषे स्थापो. हुं सैन्य सहित आपनो सेवक , माटे जेवी दशे तेवी सीतानी वार्ताने श्रोमा कालमां लावी आपीश." राम आवी सुग्रीवनी वाणीथी प्रसन्न पश् सेनासहित विराधने पोतानी साथे श्रावताअटकावी पोते एकलाजसु. ग्रीवनी साथे किष्किंधा नगरी प्रत्ये गया. ज्यारे राम लक्ष्मण किष्किंधा नगरीना नद्यानने विषे श्राव्या त्यारे सुग्रीवे पोताना वैरीने युद्ध करवा बोलाव्यो. विद्या अने बलथी गर्जना करतो ते साहस गति पण तत्काल युद्ध करवा श्राव्यो. कडं ने के-क्षत्रियोने रणसंग्राममां शौर्य नत्पन्न थाय . पठी समान आकृतिवा. ला अने समान बलवाला ते बन्ने सुग्रीवोए सह एवा हाथीयोनी पेठे दीर्घ काल पर्यंत युः६ करयुं; परंतु राम समान आकतिपणाने लीधे ते बन्नेमांथी पो. तानी पकना खरा सुग्रीवने उलखी शक्या नहि, तेथी कणमात्र उदासी बनी गया. पनी रामे पोताना वजावर्त नामना धनुष्यने दायमां लक्ष विजलीना निर्घात जेवो टंकार शब्द कस्यो एटले ते शब्दने नहि सहन करती एवी प्रता. रणी विद्या तुरत नासी गइ. कयुंडे के-तेवा सामर्थ्यवंत पुरुषांनी पागल कोण टकी शके ? विद्या नासी जवाने लीधे साहसगति पोताना खरा रूपमा आवी गयो अने सुग्रीव जूदो देखाइ आव्यो. कां ने के-देन घणो वखत केम रही शके ? पठी सर्वे लोको क्रोधथी कदेवा लाग्या के, “अरे ! परस्त्रीने विषे आसक्त एवा एणे लोकने मोह पमामी सुग्रीवने दुःखी कस्यो ने.पी रामे ते साहसगतिने मारी बाजींत्रोना शब्दपूर्वक सुग्रीवने हर्षपूर्वक तेना राज्यने विषे पूर्वनी पेठे स्थापन कस्यो. सुग्रीव पण रामना समान आकृतिवाली पोतानी तेर कन्या रामने विवाद माटे प्रापवा लाग्यो; परंतु सीताना वियोगथी असंतोषी हदयवाला रामे तेने कडं के, "हे राजन् ! म्हारे बीजा विवादनुं कंश प्रयोजन नश्री." पठी राम ते नद्यानने विषेज रह्या अने सुग्रीव महोत्सवपू. र्वक नगरी प्रत्ये गयो. को दवे ज्यारे सुंद पुत्र सहित खर दानव दणायो त्यारे चनखा तत्काल स्तकापुरीने विषे रावनी सन्नामां गड. त्यां ते रावणना कंग्ने वलगी पमी