________________
श्री पद्म बलदेव चरित्र. (१७) .. ए प्रमाणे शत्रुनने कय करवाश्री वृद्धि पाम्युं ने बल जेमनुं एवा महा
तेजवंत लक्ष्मण सेनावंत एवा विराध सहित जेटलामां राम तरफ जवा ला: म्या तेटलामां मार्गने विषे तेमनुं वामनेत्र फरकवा लाग्युं; तेथी ते सीता अने
रामर्नु अकुशल मानता खेद करवा लाग्या. परी त्यां आश्रमे आवीने जोयु तो तेमणे वनमा वृक्षोनी घटामां सीताना वियोगटी शून्य चित्तवाला रामने जोया. त्यां राम सीताना वियोगथी वारंवार विलाप करता इता के, “हे व. नदेवीयो ! तमे झट प्रसन्न थइ मने सीतानी वात कहो. हे पदीयो ! तमे पण दूर विहार करवा जान गे, माटे जो म्हारी हरण अयेली प्रियाने कोइ स्थानके दीठी होय तो मने कहो.” वली सीताना वियोगथी अत्यंत पीमित थयेला राम दीर्घकाल पर्यंत निश्वास नाखीने वारंवार कहेता हता के, "अरे निखऊ प्राणो! तमे तुरत केम चाल्या जता नथी ? मने एक तरफथी सीताना | वियोगरूप अग्नि संताप करे अने बीजी तरफथी वैरीयोना संकटथी मुक्त 'अयेला लक्ष्मण दजु सुधी आव्या नहि ए पीमा करे . मने जेमने लीधे गृ. हवासयी आ वनवास सुखकारी हतो; ते जानकी अने बंधु लक्ष्मण बन्ने जणा प्राजे उर्जन दर्शनवाला अ पमया ." श्राम राम विलाप करता हता एवामां "हे बंधो ! हुं आ रह्यो तमारी आगलज. तमारी आवी अवस्था केम थ? " एम कहीने आंसुथी व्याप्त नेत्रवाला लक्ष्मणे रामने नमस्कार कस्यो. परी दुःखरूप महा समुश्मां प्राप्त श्रयेला सुखरूप बेटने पामी रामे लक्ष्मराने कj. “हे वत्स लक्ष्मण ! तमे शत्रुनने जीती सुखथी आव्या गेकनी?" पनी जानकीना वियोगने जाणता एवा लक्ष्मणे रामने कडं. "हुं धारुं बुं के, जेणे सिंहनो शब्द कस्यो हतो तेणेज सीतार्नु हरण कर ले; परंतु ते हरण करनार विद्याधर, माणस, राक्षस, सुर के असुर गमे ते हो, परंतु हुँ तेनुं मस्तक आ म्हारा खमुवती बेदी नाखीश.” पठी विराधनां वचनयी सीताने शोधवा माटे अनेक विद्याधरो चारे दिशामां दोमया. तेनए सर्व स्थानके सीतानी बहु शोध करी; परंतु को ठेकाणेथी जनकपुत्री मल्यां नदि;
तेथी ते नग्न चित्तवाला था पाग आव्या. लक्ष्मणे रामने कह्यं."देना! - में एवी प्रतिज्ञा लीधी ने के, “आ विराधने पाताललंकाना राज्यने विषे स्था
पवो." विराधे पण ते बन्ने नानने कबु. “हे प्रन्नो ! आप त्यां आवी मने